ପ୍ରୀତି ଫୁଲ

ତୁମେ ତୃଷ୍ଣା ପ୍ରିୟା 

    ମୋ ମନ  ସାଗରେ 

        ସୁନାମିର ଢେଉ ତୋଳେ, 

ଥଳ ପାଏନାହିଁ 

      କାହିଁ କେଉଁଠାରେ 

         ବାତବ ଅଗ୍ନିର କୋଳେ ।

ତୁମେ ହସିଦେଲେ 

      ମୁକୁତା କି ଝରେ 

        ଶାନ୍ତ ସ୍ନିଗ୍ଧ ମୋ ଚିତ୍ତ 

ମୋ ମନ ମାନସୀ 

      ପ୍ରାଣର ପ୍ରେୟସୀ 

          ମଣି ତୁମେ  ଅୟନାନ୍ତ ।

ପ୍ରୀତି ର  ପୁଷ୍ପରେ 

      ଅଳି ବୋଲି ମାନ 

         ଅଳିକ ନୁହେଁ ମୋ ମନ, 

ବେଳାଭୂମି  ପରେ 

    ମୁକୁତା  ରୂପରେ 

         ପାଇଛି ଅମୁଲ୍ୟ ଧନ ।