ଅଭିଳାଷ

ଲେଖିବି ଲେଖିବି

  ଅନେକ ଭାବିଚି

    ପାରିନି ତଥାପି ଲେଖି

କେବେ ଲେଖନୀ ମୋ

    କରିଛି ବାରଣ

      ଶବ୍ଦକୁ ଦେଇ ପରଖି l

ଯନ୍ତ୍ରଣା ନ ଥିଲେ

   ଶବ୍ଦ କି ଜନମେ

     କବିତା କି ରଚିହୁଏ

ଲୁହରେ ଲୁହରେ

   ଇଚ୍ଛା ସବୁ ଯେତେ

    ଲେଖନୀରୁ ଝରିଯାଏ l

ଆଖି ଅମାନିଆ

  ଅବୁଝା ଅଝଟେ

     ପଲକରେ ଛାପିଦଏ

ଶୂନ୍ୟତାର ଭାଷା

   ବ୍ୟଥା ପରିଭାଷା

      ନୀରବରେ ପଢୁଥାଏ l

କାଗଜ ଛାତିରେ

  ଲେଖନୀର ସ୍ପର୍ଶ

    ଅଲିଭା ଅଭୁଲା ଛବି

ପ୍ରୀତିର ପରଶ

   ସୃଷ୍ଟି କାବ୍ୟ ରସ

     କାବ୍ୟରୁ ଜନମ କବି l

ଶବ୍ଦର ନିର୍ଝର

   ହୃଦୟର ସ୍ୱର

     ଲେଖେ କେତେ କିଶ ଭାବି

କେବେ ମିଳେ ଖୁସି

  ପ୍ରେରଣା ପ୍ରଶଂସା

     କେବେ ଉପହାସେ ଦବି l

ଶବ୍ଦ ନିରୁଦ୍ଧିଷ୍ଟ

   ନୀରବ ନିସ୍ତବ୍ଧ

      ଅସ୍ତ କଳ୍ପନାର ଜ୍ୟୋତି

ଲେଖନୀ ଉଦାସ

   ନିଷ୍ପ୍ରଭ ଚାନ୍ଦିନୀ

    ଉଦାସୀ ଗୋଲାପୀ ଚିଠି l

ଇତି ଲେଖିଦେଲେ

  ସରିଯିବ ଚିଠି

     ରହିଯିବ କେତେ କଥା

ଶବ୍ଦ ସଂଯୋଜନା

  ମନର ଭାବନା

    ହୃଦୟର ଯେତ ବ୍ୟଥା l

ଲେଖିବାର ଇଚ୍ଛା

  ଲେଖାଏ କାହାଣୀ

    ହୃଦୟର ଅନୁଭୂତି

ଝରିଆସେ ଭାବ

   ଭାବନା ରାଇଜୁ

     ବୁଝେ ନାହିଁ ଦିନ ରାତି l

ଜୁଆର ପରିକା

   ଆସି ଫେରିଯାଏ

     ରହେନାହିଁ କିଛି ଚିହ୍ନ

ଭାବିଲେ ମିଳେନି

  ଶବ୍ଦର ମହକ

    ହୋଇ ଭାବନାରୁ ଭିନ୍ନ l।