ଫେରିଛି ମୌସୁମୀ

ପ୍ରୀତିର କିରଣ ଯେଉଁ ଦିଗରୁ

ମୁନ୍ଦା ଆଖି ଚାହେଁ ସେଇ ଦିଗକୁ,

ଆଖିପତା କିମ୍ବା କଜଳ ଗାରରୁ

ଲମ୍ବିଯାଏ ଲୁହ ଅଧର ଶେଷକୁ ।

ନିଦାଘର କିଛି କରୁଣ ଦୁଃଖରୁ

ବସନ୍ତର ସେଇ ଚୋରା ପୀରତିକୁ,

ପଳାଶ ଫୁଲରୁ କିମ୍ବା ମାଳତୀରୁ

କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ପୋଛେ ଆଖିର ଲୁହକୁ ।

ବିରହର କିଛି ଅଧୈର୍ଯ୍ୟ ଦୁଃଖରୁ

ଅପେକ୍ଷାର ସେଇ କୁଞ୍ଜବନକୁ,

କଦମ୍ବ ଝୁରୁଛି କାହା ପ୍ରୀତିରୁ

ଅସଂଖ୍ୟ ପ୍ରେମର ଶେଷ ସୀମାକୁ ।

କିନ୍ତୁ....

ଫେରିଛି ମୌସୁମୀ ଅବସରରୁ 

ଲୁଚେଇ ଦେବାକୁ ସବୁ ଦୁଃଖକୁ,

କରୁଣତାର ସେ ଲୁହ ଠୋପାରୁ 

ମିଶାଇ ଦେଇଛି ବର୍ଷା ବିନ୍ଦୁକୁ ।

ହୃଦୟର ସବୁ ମରୁଭୂମିରୁ

ନିଦାଘର ସେଇ ଝାଞ୍ଜି ଝଡକୁ,

ଲିଭାଇ ଦେଇଛି ବଣ ଅଗ୍ନିରୁ

ମରୀଚିକାର ମିଛ ମାୟାକୁ ।

ମୌସୁମୀ ଆଣିଛି ସ୍ନେହର ପ୍ରଲେପ

ନିଦାଘ ଶେଷରୁ କିମ୍ବା ବର୍ଷାକୁ

ହୃଦୟେ ଆଙ୍କିଛି ନୂତନ ପୁଷ୍ପରୁ

ପ୍ରେମର ଅନେକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ବୃକ୍ଷକୁ ।

ମୌସୁମୀ....

ମିଶାଇ ଦେଇଛ ଅପବାଦରୁ 

ଆଖି ଲୁହ ଆଉ ବର୍ଷା ବିନ୍ଦୁକୁ,

ଅପେକ୍ଷାରେ ଥିଲା ବିରହୀ ଏ ମନ 

ମୌସୁମୀ ତୁମ ଆଗମନକୁ ।