ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ମେଘଖଣ୍ଡ

ମେଘଖଣ୍ଡ ହେ

ଦାରୁଣ ନିଦାଘେ କିବା

             ଆସ ବାଟ ଭୁଲି,

ଠାବେ ଠାବେ ବର୍ଷିଯାଅ 

           ଠାବେ ଠାବେ ଖାଲି 

ଆସିଲ ଏ ପ୍ରାନ୍ତେ ତୁମ

           କି ଭାଳି ଯେ ମନେ,

ବିଗତ ଦିବସେ ମନେ

            ପଡିଲାନି ଦିନେ  ।

ମେଘଖଣ୍ଡ ହେ

ଅନୁସନ୍ଧିତ୍ସାଟେ କିବା

          ତୁମେ କରିଥିଲ,

ସେଦିନର ଘଟଣାକୁ

           କିଏ ବୁଝିଥିଲ

ଯକ୍ଷ୍ୟରାଜଙ୍କର ଘରେ

           ସବୁ ଦେବାଦେବୀ,

ମିଳିଥିଲେ ବଣଭୋଜି

           କରିବେ ଯେ ଭାବି ।

ମେଘଖଣ୍ଡ ହେ

ବଣଭୋଜି ଶେଷେ ଯେବେ

              ନର୍ତ୍ତକୀ ନାଚିଲେ,

ଦେବତା ଦଳେ ମଦିରା 

              ପାନେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲେ

ଏ ବିକଟ ସ୍ଥିତି ଦେଖି

              ତପନ ରାଗିଲେ,

ଇନ୍ଦ୍ରଦେବଙ୍କୁ ଦେଖିଣ

             ରାଗ ବର୍ଷାଇଲେ ।

ମେଘଖଣ୍ଡ ହେ

କହିଲେ ତପନ ରାଗି

             ଦେବରାଜ ଶୁଣ,

ଭୋଜିଭାତେ ନର୍ତ୍ତକୀଙ୍କ

             କିବା ପ୍ରୟୋଜନ

ମଦିରା ନହେଲେ ଭୋଜି

             ନଥାନ୍ତା କି ହୋଇ,

ଅଭଦ୍ରାମି ସ୍ଥିତି ସବୁ

              ଦେଖୁଅଛ ଶୋଇ ।

ମେଘଖଣ୍ଡ ହେ

ଇନ୍ଦ୍ରଦେବ ରାଗିଯାଇ

            କୁହନ୍ତି ରବିଙ୍କୁ

ସମସ୍ତଙ୍କ ଖୁସି ପାଇଁ

            ଆଣିଥିଲି ତାଙ୍କୁ

ଯଦି ତୁମ ଇଚ୍ଛା ଅଛି

            ରୁହ ଏହିଠାବେ,

ଅବା ତୁମେ ଯାଇପାର

            ଚାଳି ତୁମ ନାବେ ।

ମେଘଖଣ୍ଡ ହେ

ଏହା ଶୁଣି ଦିବାକର

            ଅତୀବ କ୍ରୋଧରେ

ଶୀଘ୍ର ଯାଇ ବସିଗଲେ

            ଆପଣା ନାବରେ,

ଗଲାବେଳେ ହାତଝାଡ଼ି 

            ଦେବେନ୍ଦ୍ର ସମୀପେ

କହିଲେ ଜଳିବ ଏଥର

           ଧରଣୀ ମୋ କୋପେ ।

ମେଘଖଣ୍ଡ ହେ

ବାହୁନି ବାହୁନି କାନ୍ଦେ

             ଧରଣୀଟା ଆଜି,

ତପନ ରାଗ ସୁଝାଏ

             କିରଣକୁ ତେଜି

କାହା ଭୁଲ୍ ପାଇଁ କିଏ

             କଷ୍ଟ ପାଏ ଆଜି 

ତୁମେ କି ଆସିଛ ଆଜ

             ଇନ୍ଦ୍ରଦୂତ ସାଜି ।

ମେଘଖଣ୍ଡ ହେ

ଆସିଛ ଯଦି ବର୍ଷାଟେ

            ସିଞ୍ଚିଦେଇ ଯାଅ,

ଉତ୍ତପ୍ତରେ ଶୀତଳଟେ

             ଢାଳିଦେଇ ଯାଅ

କିଛି କ୍ଷଣ ପାଇଁ ହେଲେ

             ଶାନ୍ତି ଟିକେ ଦିଅ,

ପ୍ରତାରଣା ଛାଡି ପ୍ରେମ

              ସଙ୍ଗୀତଟେ ଗାଅ ।

ମେଘଖଣ୍ଡ ହେ

ଗଲାବେଳେ ସନ୍ଦେଶଟେ

             ନେଇ ଚାଲିଯିବ

ପିତାଙ୍କୁ ତୁମର ଯାଇ

             ସନ୍ଦେଶଟି ଦେବ 

ସପରିବାର ଆଷାଢ଼

             ଆଗରୁ ଆସିବ

ଦିବାକରଙ୍କ ରାଗକୁ

             ଶାନ୍ତ ଯେ କରିବ ।