ନାରୀ

   ମାଆ

 ସ୍ନେହ ମମତାରେ

  ବତ୍ସ୍ୟଲ୍ୟ ଡୋରିରେ

   ଆଦର ଯତ୍ନରେ

     ଉଣା କରିନାହିଁ କେବେ, 

 ରାତି ଉଜାଗରେ

  ଆଶିଷ ଦୋଳିରେ

   ନିସ୍ଵାର୍ଥ ଭାବରେ

    ଗଢିଥାଏ ମାଆ ଯେବେ !

   ଭଉଣୀ

 ଆଳତୀ ଧୂପରେ

  ଚଉରା ମୂଳରେ

   ଶୁଭ ମନାସଇ

   .ଆୟୁ ଯଶ ବଢୁଥାଉ, 

 ଦୁଃଖ ରୋଗ ବ୍ୟଥା

 ମୋ ଦେହରେ ବହୁ

    ସୁଖର ଢେଉରେ

     ଦିନ ତୋର ବିତିଯାଉ !

   ସ୍ତ୍ରୀ

   ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟରେ

    ପ୍ରୀତି ଲହରୀରେ

     ଜୀବନ ତରୀରେ

      ଛାଇ ପରି ସାଥେ ଥିବି, 

 ଆସୁ ଯେତେ ଝଡ଼

  ଦୁଃଖ ର ପାହାଡ଼,

   ଭାଙ୍ଗିବିନି କେବେ 

   ସାଥେ ସାଥେ ସଦା ଥିବି !

  ପ୍ରେମିକା

 ପ୍ରୀତି ଚାଉଁରୀରେ

   ପ୍ରେମ କାଉଁରୀରେ

   . ସାଜି ଶୀତକର

      ଢାଳୁଥିବି ମିଠା ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା, 

 ଆଦର ଯତ୍ନରେ

   ହୃଦୟ କନ୍ଦରେ 

    ସ୍ମୃତିରେ ସାଇତି 

      ଲିଭାଇବି ସବୁ ତୃଷ୍ଣା !

   ଶେଷ କଥା

  ଏତେ ସବୁ ଯଦି

    ଦେଇପାରେ ସିଏ

     ହୃଦୟରୁ ତାର

       ସ୍ୱାର୍ଥ କୁ ଆହୁତି ଦେଇ, 

 ପ୍ରତିଦାନେ ତାର

   ଯାତନା ଯନ୍ତ୍ରଣା

    ଅତ୍ୟାଚାର ଯେତେ

     ପୁରସ୍କାର ମିଳି ଥାଇ !