ପ୍ରୀତି ଗୁଲାଲ

ଆସ ପ୍ରିୟ ଖେଳିବା ହୋଲି

ବସନ୍ତ ଋତୁରେ   ମଧୁ ମଳୟରେ

ଦୁଃଖ କ୍ଲେଶ ଯିବା ମନରୁ ଭୁଲି

ଆସ ପ୍ରିୟ ।

ମଧୁ ଝରା ରାତି    ପଡ଼ି ଥିବ ବିଞ୍ଚି

ଶୀତଳ ଆଲୋକ ନେଇ

ସଂଧ୍ୟା ରାଣୀ ଯାଏ ରଜନୀ ଆଖିରେ

କଜ୍ଜଳ କଳାକୁ ଦେଇ 

ନିରବସନ୍ନରେ    ଧରା ଶୋଇ ଗୋ

ଏଇ ବେଳେ ରଖ ଅଳି ।

ଆସ ପ୍ରିୟ

ମନ ମୋ ଅସ୍ଥିର    ଆଶା ଭରପୁର

ଦେଖି ଏ ପ୍ରକୃତି ରାତି

କାକଳି କୁଜନ    ଶୁନ୍ୟ ହୁଏ ସିନା

ଦେଖ ଇନ୍ଦୁ କଇଁ ରତି

ଝରା ବଉଳର    ସୁଧା ପାନେ ଧରା

ବାଢିଛି ସୌରଭ ଥାଳି ।

ଆସ ପ୍ରିୟ ।

ନୁହେଁ ମୁଁ ରାଧିକା  ତୁମେ ନୁହଁ କାହ୍ନା

ନାହିଁ ଯେ ଯମୁନା ଘାଟ

ମନ ଯନୁନା ମୋ    ତୁମ ପଥ ଚାହିଁ

 ହୁଏ ଖାଲି ଛଟପଟ

ଛୋଟ ଅଭିପ୍ରାୟ   ରଖିଲି ହେ ବନ୍ଧୁ

ଥିବି କି ନ ଥିବି କାଲି ।

ଆସ ପ୍ରିୟ ।

ସାରା ଦୁନିଆଟା  ଆଡ଼ିବନ୍ଧ ହେଲେ

ନାହିଁ ମୋ ହୃଦୟେ ଭୀତ

ଶିତୁଆ ରାତିରେ  ନିର୍ଜନ ବେଳାରେ

ସାତ ସୁରେ ଥିବା ମିତ

ସୁନ୍ଦର ମୁହୂର୍ତ୍ତ    ଗୁଲାଲ ବେଳାଟା 

ଚାଲି ଯିବ ଝୁଲି ଝୁଲି ।

ଆସ ପ୍ରିୟ ଖେଳିବା ହୋଲି