ପରିବେଶ,ବଞ୍ଚାଅ ପ୍ରକୃତି

ଏଇ ଅଛି ଏଇ ନାହିଁ ମଣିଷ ଜୀବନ

ସୁଖ, ଦୁଃଖରେ ଭରି,

ଚନ୍ଦ୍ରମାର ଆଲୋକ ଏକ ପକ୍ଷ ତମସା 

ଅନ୍ୟ ଏକ ପକ୍ଷ ଯେପରି l

ଦେଖୁଛି ମୁଁ ଯାହା ପରତେ ଆସୁଛି ଏଇ 

ସବୁ ତ ପ୍ରହେଳିକା,

ରହିବ ବୋଲିକି ଭାବିବା, ମନେ ରଖ ତା

ମୂର୍ଖତାର ପରିଚୟ ଏକା l

ଧୀରେ ଧୀରେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅରଣ୍ୟ 

ଆଜି ଧ୍ୱଂସର ଭଙ୍ଗୀରେ

ଅଙ୍ଗାରକାମ୍ଳ ବ୍ୟାପୁଛି, ଅମ୍ଳଜାନ ଅଭାବେ

ପ୍ରାଣ ପଡୁଛି ସଙ୍କଟରେ  l

ଶୁଖିଛି କୂପ, ଗାଡିଆ, ପୋଖରୀ, ନଦୀ, 

ଓ ଝରଣାର ଧାର,

ସମୟର ଚକ୍ରେ, ଲୋପ ହୋଇ ପାଇ 

ପାରେ ଜଳରାଶିର l

କଟୁଛି ମଣିଷ ଜୀବନ କେତେ ଲୁଚ କାଳି 

ଖେଳ ଭିତରେ  

ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ବ ଓ ଭୟରେ, ଗତିଶୀଳ ହୁଅ ପରା

ଅନାବନା ରାସ୍ତାରେ l

ବାୟୁ ମଣ୍ଡଳ ତାତି ଚାଲିଛି, ଦେଖ କିପରି

ଭୟଭୀତ ପ୍ରାଣୀ ଜଗତକୁ

ମଣିଷ ସମାଜ କିପରି ହୁଅନ୍ତି କିଂ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ 

ପଥ ଦେଖି ଲେଲିହାନ ରୂପକୁ l

ବିସ୍ଥାପିତ ହୁଅନ୍ତି କୀଟପତଙ୍ଗ, ବିହଙ୍ଗ, ବନ୍ୟ 

ପ୍ରାଣୀ ହରାଇ ସାହାରା ବନଭୂମିକୁ

ମନରେ ଭାବୁଛି ମୁଁ, ଲେଖିଲେ କି ଅବା ଲାଭ

ଏ ଘଟୁଥିବା ସବୁ ଅବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ l

ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛେ ବାହ୍ୟ ସମ୍ପଦର ଅଧିକାରୀ 

ମନୁଷ୍ୟ ଜଗତରେ ନୁହଁ ବଡ଼

ନିଜର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ବିବେକ ଓ ସୁଗୁଣରେ କାର୍ଯ୍ୟ

କଲେ ସେ ତ ଜିତଇ ଗଡ଼ l

ସମାଜକୁ ଛାଡି ଚାଲିଲେ ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥରେ ଗର୍ଵ, 

ଖର୍ବ ଓ ପ୍ରତାରଣାରେ

ଜାଣିଛେ ପରା ଯିଏ ଚେଇଁ ଶୋଇ ରହି ଥିବ,

ତାକୁ ଉଠେଇବ କିଏରେ l

ହେ ମଣିଷ ସମାଜ, ଜଗାଅ ବିବେକ, ବଞ୍ଚାଅ 

ପ୍ରକୃତି, ଜୀବନ ସାର୍ଥକ ହେବ

ଗଣଚେତନାରେ ବଞ୍ଚିବ ପ୍ରକୃତି, ଆତ୍ମ ସନ୍ତୋଷ

ପାଇବ, ନଚେତ ଡେରି ହୋଇ ଯିବ l