ପ୍ରେୟସୀ ମୋ' ଋତୁପ୍ରିୟା

ତୁମେ ବୈଶାଖର ମନ ସାହାରାରେ

         ନିରିଜନ ମରୁ ଉଦ୍ୟାନ ଝର,

ତୃଷିତ ପରାଣେ ତୃଷା ନିବାରଣେ

          ଅମୃତ ପରାୟେ ଶୀତଳନୀର |

ତୁମେ ଶ୍ରାବଣର ବରଷାର ଧାରା

       ନୀଳ ମେଘେ ଖେଳ ଚପଳା ପରି,

ମନ ଉପବନେ ଉଭା ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ

         ସବୁଜିମା ଦିଅ ଜୀବନେ ଭରି |

ମୋ ମନ ଆକାଶେ ଶରଦର ଶଶୀ

          ବିମଳ ଜୋଛନା ଦେଉଛ ବୁଣି,

କାହା ଇସାରାରେ ଚପଳ ଛନ୍ଦରେ

          ସପନ ରାଇଜେ ନେଉଛ ଟାଣି |

ତୁମେ ସକାଳର କଅଁଳ ଖରାରେ 

          ବିରୁଚି ଶିଶିର ମୁକୁତା ବିନ୍ଦୁ,

ବିନ୍ଦୁ ପରେ ତୁମ ପ୍ରେମ ପ୍ରତିବିମ୍ବ

         ସତେକି ଉଦିତ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଇନ୍ଦୁ |

ଶୀତ ମାଉସୀର ଶୀତଳ ପରଶେ

        ସୁନାର ଲହରୀ ସୋରିଷ କ୍ଷେତେ,

ହଳଦୀ ରଙ୍ଗରେ ସୁନାର ମୁରୁଜ

          ହଜିଯାଅ ପ୍ରଜାପତିଙ୍କ ସାଥେ |

ଆମ୍ବ ବଉଳରେ କୋଇଲିର କୁହୁ

         ଋତୁରାଜ ସାଥେ ଚୋରା ମଳୟ,

କୃଷ୍ଣଚୁଡ଼ା ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗାଇ ତୁମକୁ

         ପ୍ରେମର ସନ୍ଦେଶ ଦେବେ ନିଶ୍ଚୟ |