ପ୍ରେରଣା

ମୁକ୍ତ ଆକାଶ ତଳେ ବସି

ଶୁଣୁଥିଲି ଭ୍ରମରର ଗୁଞ୍ଜନ 

ଭାବୁଥିଲି କାହାକୁ ଦେବି

ଆଜି ମୋରି କବିତାରେ ଚିତ୍ର ।

ହଠାତ ମନେପଡିଗଲା

ଯାହାଙ୍କ ପ୍ରେରଣା ରେ

ଲେଖୁଛି ଆଜି କବିତା ।

ଦିନରାତି ଏକାକାର କରି ନଖାଇ

ମୋତେ ବଢିବାକୁ ଦେଇଛନ୍ତି

ଏଇ ଦୁନିଆ ଆଗରେ 

ଛିଡା ହେବା ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ।

ସେହି ମୋର ପିତାମାତା

ଭାଇଭଉଣୀ ଓ

ଆତ୍ମିୟ ସ୍ୱଜନ ।

ସତ୍ ମାର୍ଗରେ  

ପରିଚାଳିତ ହେବାପାଇଁ

ଦେଖାଉଥିବା ଗୁରୁଜନ ।

ପାଠକ ପାଠିକାଙ୍କ ବିନା 

ମୋ ଲେଖା ଅସମ୍ଭବ

ମତାମତ ତାଙ୍କ ଉତ୍ସାହିତ କରେ

ଲେଖିବାକୁ ଆହୁରି ।

ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଆଜି ମୋର 

କବିତାର ଦି ଧାଡି

ଲେଖିବାକୁ ସାଉଟିଛି

ଶବ୍ବର ସମ୍ଭାର ।