ଅସୁରକ୍ଷିତ ନାରୀ

ସେଦିନ ହଠାତ ବସି ଭାବିଲି

ଲେଖିବି ଦିଧାଡି କବିତା

ରୂପ ଦେବି ତାକୁ

ମୋରି ମାନସ ପଟରେ

ବୁଲୁଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଚିତ୍ରକୁ ।

ଚିତ୍ର କୁ ରୂପ ଦେଉ ଦେଉ

ପହଞ୍ଚିଲି ଏକ ଅରଣ୍ୟାନୀ ମଧ୍ୟେ

ଯେଉଁଠି ଶୁଭେ ଆର୍ତ୍ତ ଚିତ୍କାର 

ଧର୍ଷିତା ସେଇ ନିର୍ଭୟା 

ଅସିଫା ର କ୍ରନ୍ଦନର ରୋଳ ।

ନୀରିହ ଶିଶୁ ଖେଳିବାକୁ ଯାଇ

ଆଉ ନଫେରେ

ସେହି ମାର ଆଖିର ଲୁହ

ଯିଏ ବାଟଚାହିଁ ବସିଥାଏ

ମୋ ଝିଅ ହସ୍ପିଟାଲରୁ 

ଫେରିବ ବୋଲି ।

ଫେରେ ନାହିଁ ଆଉ ସେ 

ଫେରେ ତାର ଅର୍ଧଦଗ୍ଧ ଦେହ ।

ସେଇ ମାର ଆକୁଳ ଚିତ୍କାର ଶୁଣି

କଳମ ମୋର ଆଜି ନିସ୍ତବ୍ଧ ।

ଲେଖିବାର ସତ ପ୍ରୟାସ ସତ୍ୱେ

ଦେଇ ପାରେନାହିଁ ଧର୍ଷିତା ମାନଙ୍କୁ

ତାଙ୍କ ଅଧିକାର ।

ଅସୁରକ୍ଷିତ ଭାବେ ବଞ୍ଚୁଛି ଆଜି ନାରୀ

ସମାଜ ଆଗରେ

ଖୋଜୁଛି ଟିକିଏ ସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇ 

ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ।