ନୀରବ ଝଡ଼

ସେଦିନ ଆକାଶ କୋଳରେ ବସି

ଦେଖୁଥିଲି ସେହି ଜହ୍ନକୁ

ଯାହାର ତଳେ ବିତାଇଥିବା

ସ୍ମୃତି ଭାସି ଉଠୁଥିଲା

ମୋରି ଆଖି ସମ୍ମୁଖରେ ।

ହାତଠାରି ତୁମେ ଦେଖଉଥିଲ

ଆକାଶରେ ଖେଳି ଉଠୁଥିବା

ଅସଂଖ୍ୟ ତାରାକୁ ।

ଜୀବନର ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ଏକାଠି ରହିବା ପାଇଁ

ଦେଖଉଥିଲ ତୁମେ

ଅନେକ ସ୍ୱପ୍ନ ।

ସେହି ଆକାଶ ତଳେ ଛୋଟିଆ

ଘରଟିଏ ତୋଳି ରହିବାକୁ

ଦେଇଥିଲ ତୁମେ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ।

ଆଜି ତୁମେ ଚାଲିଯାଇଛ

ଦୂର ତାଳବଣର ସେପାରିର

କେଉ ଅଜଣା ଇଲାକାକୁ 

ପ୍ରିୟା ପାଖକୁ ।

ତୁମରି ସେହି ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଆଜି ମୋତେ

ଛଟପଟ କରି ମାରେ

କହି ହୁଏନି କାହାକୁ

ଏ ମନର ଗୋପନ ବ୍ୟଥା ।

ନୀରବରେ ମନ ଭିତରେ 

ଉଠେ କେବଳ ଝଡ

ସେହି ଝଡ ଦେଇଯାଏ ପୁଣି

ଯନ୍ତ୍ରଣା ର କୋହ ।