ପ୍ରେମରେ ପୁଲକ

ଅତୀତ ହଜାଇ ସମୟ ବେଳାରେ

  ରହି ଯାଏ କିଛି ଚିହ୍ନ,

ପ୍ରୀତିର ସୁନେଲି କିରଣରେ ଦିଶେ

  ମୋ ମନେ ଆକାଶ ଜହ୍ନ।

ଜହ୍ନଁରେ କଳକଂ ରହିଥିଲେ ଆଉ

  ଢାଳେ ଶୀତଳ ଯୋଛନା,

ମଧୁଝରା ଏହି ରାତ୍ରିର ସପନ

   କରେ ମୋତେ ଆନମନା।

ନ ଥିଲେ ନ ଥାଉ ରୂପର ମହକ

    ମନ କୋମଳ ସୁନ୍ଦର,

କେବେ ଗଢୁଥାଏ କେବେ ଭାଗଂଥାଏ

   ଭାବନା ତା ଅବାନ୍ତର।

ଅନ୍ତଃସ୍ୱର ସ୍ରୋତ ଫଲଗୁର ଧାରା

   ଧୀରେ ଧୀରେ ଯାଏ ବହି,

ଏହି ଶଦ୍ଦ ଆଣେ ପ୍ରେମରେ ପୁଲକ

   ତନୁମନ ସିହରାଇ।