ପ୍ରେମର ସାହୁକାର

ନିଜେ ଆଗେଇ ତ ପାରେନି

କି ଛାଡ଼େନି ପାହୁଣ୍ଡେ ତୁମକୁ  

ସଚ୍ଚା ପ୍ରେମିକର ମୂଖା ପିନ୍ଧି

ନିଜ ଅହଂକାରର ଚର୍ବି ବଢ଼ାଏ 

ମିଛ ଆଉ ଦେଖାଣିଆ ଦାୟିତ୍ଵବୋଧକୁ

ମୁକୁଟ କରି ପିନ୍ଧେ ।

ତଥାକଥିତ ସାତ୍ୱିକ ପ୍ରେମର 

ଲମ୍ବା ତାଲିକାକୁ ସାମ୍ନାରେ ରଖି 

ତୁମ ସହ ସଉଦା କରେ 

ଦେଇଚାଲେ ଦାନବୀର ବୋଲାଇ ।

"ତୁମ ଠାରୁ କିଛି ଆଶା ରଖେନି "

ଦୋକାନ ଆଗରେ ଏ ବିରାଟ ବିଜ୍ଞାପନ ଦେଇ

ପ୍ରେମର ସାହୁକାର ସାଜି 

ଉଦର ମେଲେଇ 

ହାତଦୁଇ ଶୁଖିଲା କରି ବସେ ।

ତୁମେ ମୋତେ ଭଲଭାବେ ଚିହ୍ନ

ତେଣୁ ନିରବରେ ସବୁ ସହିଯାଅ

ଜାଣ ମୋର ଏ ଆତ୍ମବଢିମା ପଛରେ

କେଉଁଠି ଟୋପାଏ ଶୁଦ୍ଧତା ଲୁଚି ଅଛି 

ସେହି ଟିକକ ସାଇତି ରଖିବା ପାଇଁ

ଏତେ ସବୁ ନାଟକ ମୁଁ କରେ ।

ହେଲେ କେତେ ଦିନ ଆଉ

ଧର୍ଯ୍ୟ ଧରି ସହି ଚାଲିବ ?

ନିର୍ଝରଣୀ ସୁଖି ଯିବ 

ଏତେ ଧୂଳି ଧୂଆଁ ଭିତରେ

କେହି ଜାଣିବେନି 

ଆମେ ହଜିଯିବା ସମୟ ଗହ୍ଵରେ ।

ଭଲ ହେବ , 

ଆମେ ଆଉ ଇତିହାସ

କି କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ହୋଇ ବଞ୍ଚିବାନି 

ଆମ ଗାଥା ଆମରି ହୃଦୟ ଗହୀରରେ

ଗୁପ୍ତ ହୋଇ ରହିଯିବ ।

ଏଇତ ଆମର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଆକାଂକ୍ଷା ଥିଲା

ସବୁଦିନ ପାଇଁ ମିଶିଯିବାକୁ

ମୁକ୍ତ ହୋଇ ସବୁ ବନ୍ଧନରୁ

ନୁହେଁ କି