ପ୍ରେମର ପୁଲକ

ଆ ରେ ବରଷା ଆ    ଆରେ ବରଷା ଆ

     ତୁ ଆରେ ବରଷା ଆ

ଖ ରେ ହସି  ହସି  ମେଘ ହୋଇ ଭାସି

    ସହସା ବରଷି ଯାଆ ।

ମୋ ପ୍ରିୟା ଲାଜେଇ   ଅଟେ ସେ ଫୁଲେଇ

   କହିଲେ ସେ ବୁଝେ ନାହିଁ

ଅତି ଅଭିମାନୀ   ଅଟେ ମୋ ମାନସୀ

      ତାକୁ ତୁ ଦେଏ ଭିଜେଇ

 ଭାରି ଅବୁଝା ସେ   ବୁଝୁ ନାହିଁ ଜମା

     ତାହାକୁ ବୁଝେଇ ଯା ।

ତୁ ଆ ରେ

ତାଦୁଇ ଗାଲରେ    ବରଷା ଟୋପାରେ

     ମୁକୁତା  ଝଟକୁଥିବ

ଭିଜା ଭ୍ରୂଲତାରେ     ତା ଦୁଇ ଆଖିରେ

     ଚପଳା ଚମକୁ ଥିବ

ଚପଳା ଚମକେ   ଝଲସାଇ ଦେଇ

    ସୁନ୍ଦରତା ଭରି ଯାଆ ।

 ତୁ ଆ ରେ

ତାର ଚିବୁକରୁ   ଧାର ଧାର ହୋଇ

   ବର୍ଷା ଟୋପା   ଝରୁଥିବ

 ସାରୁ ପତରରେ   ବର୍ଷା ଜଳ ପରି

      ଢଳ ଢଳ କରୁଥିବ

ଭିଜା ବସନରେ       ତାର ସୁନା ଦେହେ

    ସୁନ୍ଦରତା ଭରି ଯାଆ ।

ତୁ ଆରେ

    

ତାର ସେ ବରଷା    ଭିଜା ବସନରେ

     ଭରି ଦେଇ ମାଦକତା

କରି ଦେ ତୁ ମୋତେ  ତା ରୂପେ ପାଗଳ

     ଭରି ପ୍ରିତି ପୁଲକତା

ପ୍ରିତି ଚୁମ୍ବକରେ    ଟାଣି ଟାଣି ମୋତେ

     ତା ପାଖକୁ ନେଇ ଯାଆ ।

ତୁ ଆରେ......

ମୋର ସେ ଅବୁଝା   ମନରେ ପ୍ରୀତିର

     ପୁଲକତା ଭରି ଦେଇ

ମୋ ଅବୁଝା ଦୁଇ   ବାହୁର ବନ୍ଧନେ

    ପ୍ରିୟାକୁ ଦେଏ ହଜେଇ

 ତା ଅବୁଝା ମନେ  ପ୍ରିତିର ପୁଲକ

    କ୍ଷଣିକେ ଖେଳାଇ ଯାଆ ।

ତୁ ଆ ରେ......

ମୋ ଦେହ ତାହାର  ଦେହକୁ ଛୂଇଁବ

    ଆଖିରେ ମିଶିବ ଆଖି

ଯିବ ସେ ଲାଜେଇ    ମୃଦୁ ହାସ ଦେଇ

    ଉଡିବ ତା ମନପକ୍ଷୀ

ଗାଲେ ତାର ଦେଲେ    ସରୁ ଚୂମାଟିଏ 

      ଝଟକିବ ଅରୁଣିମା ।

ତୁ ଆରେ ବରଷା ଆ   ମୋ ପ୍ରିୟାକୁ ଭିଜେଇ ଯା

   ତୁ ଆ ରେ ବରଷା ଆ

 

 ଅଭିମାନିନୀ ମୋ    ପ୍ରିୟା ଅଭିମାନ

     ନିମିଷେ ତୁ ଭାଙ୍ଗି ଯାଆ

ଭାରି ଅବୁଝା ସେ   ବୁଝୁନାହିଁ କିଛି

     ତାକୁ ତୁ ବୁଝାଇ ଯାଆ

ଭାରି ଅମାନିଆ    ଅଟେ ମୋର ପ୍ରିୟା

      ତାକୁ ତୁ ମନେଇ ଯାଆ

ତୁ ଆରେ ବରଷା ଆ   ତୁ ଆରେ ବରଷା ଆ

      ତୁ ଆ ରେ ବରଷା ଆ

ମନରେ ମନରେ    ପ୍ରିତିର ପୁଲକ

   ଥରଟେ ଜଗାଇ ଯାଆ

ତୁ ଆରେ ବରଷା ଆ ।