ପ୍ରେମମୟୀ ରାଧା

ରାଧାଙ୍କ କାଖରୁ   ମାଠିଆ ଖସିଲା

     ମୋହନ ବେଣୁର ସୁରେ,

ଯମୁନାର ଧାରେ    ପ୍ରୀତି ମହକିଲା

     କୁଂଜବନ ମଳୟରେ ॥

ବିରହିଣୀ ରାଧା    ସାଜିଲା ହରିଣୀ

    କାହ୍ନୁ ପ୍ରେମେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ,

କଦମ୍ବ ବନରେ    ଭିଜା ବସନରେ

    ମନ ଚୋର ଗୀତ ଗାଇ ॥

ମନ ହରିଣୀର     ହରିଣୀ କମର

      କାହ୍ନୁ ପ୍ରେମ ବୃନ୍ଦାବନ,

ସେ ବୃନ୍ଦାବନର   କୃଷ୍ଣ କାମଚୋର

     ଯଶୋଦାଙ୍କ ପ୍ରାଣଧନ ॥

ଗୋପୀଙ୍କ ବସନ ଚୋରି କରି ସଦା

     ଅନାବିଳ ପ୍ରେମ ଡୋରେ,

କେତେ ରଂଗେ ନଟ କରୁଥିଲେ ହଟ୍ଟ

      ପ୍ରେମମୟ ନିର୍ଝରରେ ॥

ଯମୁନା ଘାଟରେ   ମୁଗୁନି ପଥରେ

      ରଚି ବେଣୁପାଣି ରୂପ,

କୋଳେ ମୁଣ୍ତ ଦେଇ ବଇଁଶୀ ଛଡାଇ

    ଦେଉଥିଲେ ପ୍ରୀତି ଲେପ ॥

ମୟୁର ଚୂଳକୁ    ଗଭାରେ ସଜାଇ

      କୃଷ୍ଣ କରୁଥିଲେ କେଳି,

ଯୁଗଳ ମୂରତି    ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ପୀରତି

      ବୈକୁଣ୍ଠର ଗଳାମାଳି ॥

ଯମୁନା ଜଳର     କଳକଳ ସୁର

     ଗାଉଥିଲା ତାଙ୍କ ଗୀତ,

ବସୁନ୍ଧରା ଜାଳି    ହୃଦୟ ପ୍ରଦୀପ

      ବାଢୁଥିଲା ପ୍ରଣିପାତ ॥