ପ୍ରେମିକା

ସମ୍ପର୍କର ଚିରହରିତ ଅରଣ୍ୟରେ

ସେ ଗୋଟେ ଥୁଣ୍ଟା ଗଛ,

ପ୍ଲାବିତ ଯୌବନର

କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଚାହାଣୀରେ

ସେ ଗୋଟେ ଦରଭଙ୍ଗା ହସ;

ପାହାନ୍ତି ସକାଳର

ଗୋଲାପି ଓଠରେ

ସେ ଖାଲି ମୃଦୁ ଚଗଲାମି,

ସନ୍ଧ୍ୟାକାଶ ଦରଫୁଟା ଜହ୍ନରେ

ସେ ପଲ୍ଲବିତ ଜାମିନୀ।

ହଁ,

ସେ ମଲାଜହ୍ନର ଗଳ୍ପ

ଆଉ ମୁଠେ ଚୋରାବାଲିର

ପଟାଳିଏ ଆସ୍ତରଣ;

ସେ ଗୋଟେ ଛଳନା

ଆଶ୍ରିତ ମରୀଚିକା,

ପୁଣି ଗୋଟେ

ମଧୁପ ଆଖିର ଆକର୍ଷଣ।

ଦି ବୁନ୍ଦା ଶ୍ରାବଣର

ନିସ୍ତାର ପରେ

ଆକାଶର ଛାତିରେ

ବୋଳି ହେଉଥିବା

ସେ ଗୋଟେ ଭ୍ରମିତ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ,

ସେ ପୁଣି ରାତ୍ରିର

ଚୂର୍ଣ୍ଣ କୁନ୍ତଳରେ ତରଙ୍ଗାୟିତ

ଶେଫାଳିର ଶୁଭ୍ର ତନୁ।

ଶୂନ୍ୟାକାଶରେ ଅଙ୍କୁରିତ

ମହ୍ଲାର ଆବେଶରେ

ସେ ଗୋଟେ

ମୟୂରର ଉନ୍ମାଦନା;

ସେ ପୁଣି ଗୋଟେ

କାମନାର ଭାବାବେଗ,

ଆସକ୍ତିର ମହାଯଜ୍ଞରେ

ଆହୁତ ପାପର ଗଞ୍ଜଣା।

ସେ ଗୋଟେ ଜହର,

ସେ ପୁଣି ଅମୃତର ସଂଜୀବନି

ମିଳିଗଲେ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ,

ନ ମିଳିଲେ

ଜୀବନ ମୃତ୍ୟୁର

ପ୍ରସାରିତ ବାହୁତଳେ,

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜର୍ଜରିତ ଆତ୍ମାପାଇଁ

ସେ ଖାଲି ଉଦ୍ ଗ୍ରୀବ ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନଟିଏ....