ସମୟ

ସେ କେବେ ଗୋଟେ

ଇତିହାସର ସମୟରେଖାରେ

ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବ ଠାରୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦ ଯାଏ

ଲମ୍ବିଥିବା ମାପ ଫିତା ଟିଏ,

ତ କେବେ ସ୍ମୃତି ଆଳରେ ଧୀରେ

ବଦଳି ଯାଇଥିବା ପୃଷ୍ଠାଧାରରେ

କାହା ପାଇଁ ବିଭତ୍ସ

ଆଉ କାହା ପାଇଁ ରଙ୍ଗୀନ ଅତୀତଟିଏ...

ସେ କେବେ କୁସୁମିତ ବର୍ତ୍ତମାନ

କ୍ଷଣଭରେ ହସ,କାନ୍ଦର ଜୁଆ ଖେଳ,

ତ ପୁଣି କେବେ ମାଟିଠୁ ଅକାଶ ଯାଏଁ

ଭରପୁର ବଞ୍ଚିବାର ବେଳ...

କେବେ କେବେ ସେ ଗୋଟେ

ଭବିଷ୍ୟତର ନବ ପଲ୍ଲବିତ ସ୍ୱପ୍ନ,

ଗଢିବାର ପ୍ରତିଜ୍ଞାରେ

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ଧାଉଁଥାଏ

ଅନିଶ୍ଚିତ ଅବିଧି ନେଇ ,

ଆଉ କେବେ

ମିଛ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିର ଜ୍ୱାଳାରେ

ଛାରଖାର କରେ

ବର୍ତ୍ତମାନକୁ ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ପାଇ..

କେବେ ସମ୍ମୋହନର ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ,

ଝରିଯାଏ ବାଡ଼,ବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗି

କାହିଁ କେଉଁ ଦୁର୍ଗମ ବାଟେ,

ତ କେବେ ଅତୀତର

ଚୁମ୍ବକୀୟ ଆକର୍ଷଣଟିଏ ,

ଫେରିବାର ଦୁର୍ବାର ଇଚ୍ଛା

କଅଁଳି ବି ମଉଳି ଯାଏ

ଅଫେରା ବାଟେ...