ପ୍ରେମ

ଅଢେଇ ଅକ୍ଷରରେ ଗଢା ଯେ ହୁଏ,

ନାଁ ତା'ର ପ୍ରେମ ଭାରି ପବିତ୍ର ସିଏ ।

ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସିିିଏ ଅନବଦ୍ୟ ସୃୃଷ୍ଟି,

ସଂସାର ପାଇଁ କି ସେ ଅନନ୍ୟ ଭେଟି

ବିିଶ୍ୱାସ ଅଟଇ ଅନ୍ୟ ନାମ ତା'ର,

ଆସ୍ଥା ଭାଜନର ଅଟେ ମୂଳାଧାର ।

ଫୁଲ ପରି ସଦା ନରମ ଥାଏ ସେ,

ଚନ୍ଦନ ପରି ସେ ନିିିନ୍ତରର ବାସେ ।

ଦୁଇଟି ହୃଦୟର ବନ୍ଧନ ଟିଏ,

ବିିିରହ ବେଦନାର ମଲମ ସିିିଏ।

ନିିିର୍ଝରିଣୀର ସେ କୁଳୁୁୁକୁଳୁ ନାଦ,

ହୃଦୟ କୋଣର ଅବ୍ୟକ୍ତ ଶବଦ ।

ପିିିତାମାତାଙ୍କ ସେ ସ୍ନେହ ବୋଳା ବାଣୀ

ଅତୁଟ ବନ୍ଧନର ଜାଳ ଦିିିଏ ବୁଣି ।