ପ୍ରେମ

ମନ କାଗଜରେ ପୀରତି କାଳିରେ

ଲେଖୁଥିଲି ପ୍ରେମ ଗପ

ଯବନିକା ଶେଷ ହୋଇଲାବେଳକୁ

ଅପଦସ୍ତ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ।

ପ୍ରେମ ଯେ ଅଟଇ ପଦ୍ମଫୁଲ ତଳ

ବିଷଧର ନାଗ ସାପ

କେବେ ହୋଇଉଠେ ଦେବତା ସ୍ୱରୂପ

କେବେ ହୋଇଯାଏ ପାପ ।

ତମ ମୋ ସମ୍ପର୍କ ଛିଣ୍ଡା ସୁତା ଭଳି

ମଳିନ ଅପରିଷ୍କାର

ମୁଁ ଯଦି ଅଟେ ନିହାଣ ଆଘାତ

ତୁମେ ଅଟ ନଗ୍ନ ପ୍ରସ୍ତର ।

ବ୍ୟଥିତ କାହାଣୀ ଲେଖିବାକୁ ଆଜି

ମନେ ହେଉ ନାହିଁ ମୋର

କାହିଁକି ଲେଖିବି ଆଉ ସେ କାହାଣୀ

ବ୍ୟଥା ଅନ୍ୟନାମ ଯାହାର !