ପ୍ରେମ ଉଦ୍ୟାନ

ସୁନେଲି ସପନ ଆଖିରେ ଭାସିଲା

ନାଚିଲା ତୁମର ଛବି

ତୁମରି ତେଜରେ ମଳିିନ ଦିିିଶିଲେ

ଆକାଶରେ ଜହ୍ନ ରବି ।

ହୃଦୟ ବଗିଚା ଖୋଲି ମୁଁ ଦେଖିଲି

ସତେ ଦିଶେ ପ୍ରୀତି ବନ

ସୁନା ରୂପା ଫୁଲ ଦୁଇଟି ଫୁୁୁଟିଛି

ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ ମନ ।

ସ୍ଵର୍ଗ ପାରିଜାତ ପରି ସେ ଅଦ୍ଭୁତ

କିଏ ଦେବ ତାର ମୂଲ

ଚୁମ୍ବନେ ଆତୁର ପାଗଳ ଭ୍ରମର

ଖୋଜି ପାଏ ନାହିଁ କୂଳ ।

ଆଖି ନୀଳ ନୀଳ ସାତ ରଂଗ ଖେଳ

ଚଞ୍ଚଳତା ଖଟେ ପାଦେ

ମନ ମଇନାଟି ଧରା ଦିଏ ନାହିଁ

ଗୁଣୁଗୁଣୁ କରେ ପଦେ ।

ତୋଳୁ ଥିଲେ ବସି ମୋତିିର ମହଲ

ପ୍ରୀତିର ପ୍ରାଚୀର ଦେଇ

ଦୁଃଖ କ୍ଳେଶ କିିିବା ଛଳ ପ୍ରତାରଣା

ନଆସେ ଯେପରି ଡେଇଁ ।

ସଂଜ ଗଡି ଗଲା କବାଟ ପଡିିିଲା

ପ୍ରେମାହୁତି ଦେଲେ ଢାଳି

ଦୁଇଟି ହୃଦୟ ଏକତ୍ର ହୁଅଇ

ମିଳନ ଅନଳେ ଜଳି ।