ପ୍ରେମ ଅନୁଭବ

ପ୍ରେମ ଓ ପ୍ରେମିକା କଥା କରୁଛି ବର୍ଣ୍ଣନ

ନବରସେ ନବରାସ ରସମୟ ପ୍ରେମ ।

ପ୍ରେମିକା ପ୍ରେମରେ ଜନେ ହୁଅନ୍ତି ପାଗଳ

ଲାଗିଗଲେ ପ୍ରେମରୋଗ ବଢେ ବେଳୁବେଳ ।

ବାଳକ ବାଳିକା ବେଳୁ ହୁଅଇ ଆରମ୍ଭ

ଭରା ଯଉବନ ଖେଳ ପରି ନାଶେ ଦମ୍ଭ ।

ଭଦର ବେଶକୁ ବୋହିଥାନ୍ତି ଉପରକୁ

କୁରୂପ ପ୍ରକାଶେ ପ୍ରେମ ମନ ଭିତରକୁ ।

କରତି ହୁଅଇ ହୃଦ ମନ ଦେଖି ଚାହିଁ

ଚହଟି ପ୍ରଣୟ  ଗନ୍ଧ ବାସ ବିଛୁରାଇ ।

ବିଛା ମନ୍ତ୍ର ନଜାଣି ଯେ ଧରିଥାନ୍ତି ସାପ

ଫସାନ୍ତି ପ୍ରେମ ଫାନ୍ଦରେ , ପରେ ମନସ୍ତାପ ।

ପସ୍ତାଇ ହୁଅନ୍ତି ଆଜୀବନ ଘୋର ଦୁଃଖେ ।

ଖେଦ ଦାହ କୋହ ତୃଷ୍ଣା ଦୁଃର୍ବିସହ ଦାହେ

ହୃଦୟ ନିରତ ପ୍ରେମ କରି ସହିଥାଏ ।

ଏଥିପାଇଁ ସୁଗଭୀର ପ୍ରଭାବ ପଡଇ

ଡେଇଁଲେ ପ୍ରେମର ନିଆଁ ଦେହେ ଲାଗିଯାଇ ।

ଇଜ୍ଜତ ମହତ ସବୁ ଦିଏ ଧ୍ଵଂସ କରି 

ରିକ୍ତ ହାତେ ପ୍ରେମ ସାରି ଆସିଥାନ୍ତି ଫେରି ।

ଫରକ ନଥାଏ , ପ୍ରେମେ ପ୍ରେମିକ ପ୍ରେମିକା

କାମ ଦାମ ଛାଡ଼ି ଦେଇ ଦେଉଥାନ୍ତି ଦେଖା ।

ଖାଦ୍ୟ ଓ ଖାଦକ ପରି ପ୍ରେମର ସମ୍ପର୍କ

କମ୍ପିଉଠେ ଆହା ଭାବି ତା' ବିକଟ ଭେକ ।

କେବେ କେବେ ସେଇ ପ୍ରେମ ହୁଏ ଅତି ଉଗ୍ର

ଗ୍ରହଣ କରିଲେ ଆଉ ନମିଳେ ନିସ୍ତାର ।

ରାସ୍ତା ନଥାଏ ପ୍ରେମର ଫାଶୁ ମୁକୁଳିବା

ବାଳକ ବାଳିକା ବେଳୁ ବେଳ ଦେଖି କାବା ।

ବକ ବାକ ହୋଇ ପ୍ରେମ ଗଳପେ ମାତନ୍ତି

ତିନ୍ତି ଯାଏ ଦେହ ମନ ପ୍ରେମ ରସେ ନିତି ।

ନୀତି ନିୟମ ଆଦର୍ଶ ଯାଆନ୍ତି ଯେ ଭୁଲି

ଲିଭି ଲିଭି ଯାଏ ଶିଖିଥିବା ପାଠ ଚାଲି ।

ଲୁଚି ଲୁଚି ପ୍ରେମେ ରହି ଦିଅନ୍ତି ପାଶୋରି

ରୀତିମତ ଭାବରେ ସେ ହସି ଖିଲି ଖିଲି ।

ଲେଖନ୍ତି ପ୍ରେମ ପତର ପ୍ରେମିକ ପ୍ରେମିକା

କାମନା ବାସନା ଘେନି,ସେ ଆଳୀ ମାଳିକା ।

କାଳୀ ଅବା ଗୋରୀ ହେଉନାହିଁ କିଛି ଦୋଷ

ସୁନ୍ଦରୀ ସୁଦେହା ପ୍ରିୟା ପାଖେ ସିନା ରସ ।

ସର ସର ମନେମନେ ଭାବୁଥାନ୍ତି ପିଲା

ଲଫଙ୍ଗା ହୁଅନ୍ତି ପ୍ରେମେ ହୋଇଣ ଚଗଲା ।

ଲାଗ ଲାଗ ଲାଗି ରହିଥାନ୍ତି ପିଲା କାଳୁ

ଲୋକ ବାକ ମେଳେ ଲୁଚି ଯାଇଥାନ୍ତି ଦୂରୁ ।

ଦୂରରୁ ଲାଗଇ ପ୍ରେମ ଉତ୍ତେଜନା ଧାରା

ରାଧା କୃଷ୍ଣ ପରି ପିଲାମାନେ କରି ଲୀଳା ।

ଲାଳିତ୍ୟେ ଆକର୍ଷି ପରସ୍ପର ମନୋବୃତ୍ତି

ତୀବ୍ରତର ହୋଇ ଚାଲେ ଭାଙ୍ଗିଦିଏ ଧୃତି ।

ତ୍ରିଧାରେ ଚହଟେ ତାହା ବାଲ୍ୟ ଜୀବନରେ

ରଞ୍ଜାଇ ନିଏ ମନକୁ  ଆପଣା କବଳେ ।

ବାଳକ ବାଳିକା ବେଳୁ ହୁଅଇ ଆରମ୍ଭ

ଭରଇ ମରମେ ଆଗେ ଲାଜ ଲାଜ ଭାବ ।

ଭାବି ହୋନ୍ତି ନିତି ମନେ ପ୍ରେମିକାର କଥା

ଥରକୁ ଥର ଯାଇକି ଦେଉଥାନ୍ତି ଦେଖା ।

ଦେଖି ନପାରିଲେ ଦିନେ ଅଧେ ମନ ଖଟା

ଖଟା ମିଠା ପ୍ରେମେ ମଜ୍ଜି ହୁଅନ୍ତି ହୀନସ୍ତା ।

ବସ୍ତାନି ଫିଙ୍ଗିକି ପ୍ରେମେ ହେଉଥାନ୍ତି କଥା

ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଶିକ୍ଷକ ହୁଅନ୍ତି ହଟହଟା ।

ଟହ ଟହ ଫୁଟେ ପ୍ରେମ ବାସଇ ରୁଚିର

ରଚି ବହୁ ଲୀଳା ଖେଳା ଯଉବନ ଧୀର ।

ରୁଦ୍ଧି ଦିଏ ବୁଦ୍ଧି ବିଦ୍ୟା ଜ୍ଞାନ ପ୍ରେମ କଥା

ଥକ୍କା ଖାଇ ଯାଇ ପ୍ରେମେ ଦେଇଥାନ୍ତି ଧକା ।

କାନ୍ଧକୁ କାନ୍ଧ ମିଳାଇ ପ୍ରେମିକ ପ୍ରେମିକା

କୋମଳ ହୃଦୟେ ବାଲ୍ୟକାଳର ମଉକା ।

କାମ ଧନ୍ଦା ପାଇ ଛାଡି ଭୁଲିଯା'ନ୍ତି ଆନେ

ନୟନେ ଅଭୁଲା ରହେ ନାଚୁଥାଏ ମନେ ।

ନମାନି ପ୍ରେମ ବନ୍ଧନ , ହୁଏ ପ୍ରତାରଣା

ନାରକୀୟ କାଣ୍ଡ ରଚେ , ଅତୃପ୍ତ ବାସନା ।

ନାଶଇ ଧନ ଜୀବନ , ବଢ଼ାଏ ଅଶାନ୍ତି

ଅଶାନ୍ତି ଓ ପ୍ରତାରଣା ତାହାକୁ କହନ୍ତି ।

ହତିଆର ଧରି କେତେ ହାଣନ୍ତି ଆନକୁ

କୁଆଡୁ ବୁଝିବେ ପ୍ରେମ ବୋଲି , ସେନେହକୁ ।

କୁହୁଳି ଉଠଇ ପ୍ରତାରଣାର ଅଶାନ୍ତି

ଶାଢୀରେ ଝୁଲି ,କେ ରଶି ଦେଇ ପାଏ ଫାଶୀ ।