ପରଚେ ହୋଇ ପାରିଲେ

ସନ୍ଥକବି ଭୀମ ଭୋଇ

ପରଚେ ହୋଇ ପାରିଲେ ଅଣ ଆକାରେ

ନିଶ୍ଚୟେ ଭେଟ ହୋଇବ ଅମନପୁରେ ।ଘୋଷା ।

ହାଇ ଛାଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କ୍ଷୁଧା ତୃଷ୍ଣା ଆୟତକୁ

ଆଶା ଭରସା ସବୁଙ୍କୁ ଫିଙ୍ଗିଲେ ଦୂରେ ।

ଅବାଇ ମଣ୍ଡଳେ ବାଇ ନେଇ ପାରିଲେ ପୂରାଇ

ତେବେ ସେ ପ୍ରବେଶ ହେବ ସ୍ୱାମୀ ଛାମୁରେ ।।

ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ ତେଜ୍ୟା କରି ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁକୁ ନ ଡରି

କାଳ ବିକାଳକୁ ନିବାରିଲେ ନିଷ୍ଠାରେ ।

ବ୍ରହ୍ମ ଅନଳ ଦିହୁଡ଼ି ଜାଳି ଫିଟାଅ କୁହୁଡ଼ି

ଅର୍ଗଳି କବାଟ ଫିଟିଯିବ ସଧିରେ ।।

ଅବନ୍ଧା ବନ୍ଧରେ ପାଣି ବଳାଅ ଲହଡ଼ି ଟାଣି

ଅରୂପାନନ୍ଦ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଚରଣ ତଳେ ।

ଚିରକାଳ ଥିବ ରହି ବ୍ରହ୍ମ ଅଙ୍ଗ ତେଜ ବହି

ଉଲଟ ଉଜାଣି ନଦୀ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭରେ ।।

ଅମାପ ମାପିଲେ ଯାଇ ଅଖାଦ୍ୟ ପାରିଲେ ଖାଇ

ସାଧୁ ସଙ୍ଗ କଲେ ପୂର୍ବ ପାତକ ହରେ ।

ଅକଳ୍ପଣା ବ୍ରହ୍ମେ ଧ୍ୟାନ ଲୟ କର ରାତ୍ର ଦିନ

ବଦଳିଲେ ପିଣ୍ଡ ନୂଆ ନବୀନ ଧରେ ।।

ଅଦେଖା ଦେଖିଲେ ସାର ଅଜପା ଜପିଲେ ପାର

ଅଚିହ୍ନାକୁ ଚିହ୍ନି ଭଜ ଅଣ ରୂପରେ ।

ତରିବାକୁ ଥିଲେ ଆସ ନିର୍ବେଦ ଧର୍ମରେ ପଶ

ସଦଜ୍ଞାନ ମୁକ୍ତିପଦ ଗୁରୁ ଦୁଆରେ ।।

ଅଲେଖ ପୁର ଭୁବନ ନାହିଁ ତହିଁ ବଡ଼ ସାନ

ସମାନରେ ଦୟା ଦୃଷ୍ଟି ସର୍ବ ଜୀବରେ ।

ବୋଲେ ଭୀମ ହୀନ ଦାସ ଅବନା ମଣ୍ଡଳେ ପଶ

ନିଶୁଣି ଲଗାଇ ଉଠ ଶୂନ୍ୟ ଶିଖରେ ।।

ସମାପ୍ତ