ପ୍ରଭାତେ ଦିବାକର

     ପ୍ରଭାତ ହୋଇଲେ ନିଇତି ଉଏଁ

       ପୂରୁବ ଦିଗେ ଦିବାକର, 

     ସୁନୀଳ ଗଗନୁ ରକ୍ତବର୍ଣ୍ଣ ଭାନୁ

      ଦିଶୁଛନ୍ତି କି ମନୋହର  l

    ଚାରୁ ଚିତ୍ରପଟ ହରି ନେଲା ଚିତ୍ତ 

        ଲିଭିଲି ହୃଦେ ପ୍ରଶାନ୍ତି, 

    ସତେ ଋତୁରାଜ ପୀତ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି 

       ଝଲସେ କୋମଳ କାନ୍ତି  l

       ଆଶାର ଉଷୁମ ପରଶେ

        ବିଛେଇ କିରଣରାଶି, 

    ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣାଭ କିରଣେ, ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ସମ ଝଳେ 

       ଉଜ୍ଜୀବିତ ବିଶ୍ୱବାସୀ  l

    ସବୁଜିମା ଭରେ, ସବିତ୍ରେ ସ୍ପର୍ଶରେ 

        ହସି ଉଠେ ଏହି ମହୀ, 

   ଗୋଠ ଅଭିମୁଖୀ, ଅନ୍ବେଷଣେ ପକ୍ଷୀ 

      ସବୁଜ କ୍ଷେତେ କୃଷକ ଭାଇ  l

    ଗ୍ରୀଷ୍ମରେ ଭାସ୍କର, ତେଜନ୍ତି ପ୍ରଖର

        ଅଂଶୁଯାନ୍ତି ଅସ୍ତାଚଳେ, 

   ମାଟିର ମହକେ ନ୍ୟୁନ ତା'ର ଜ୍ୟୋତି 

       ମେଲାଣି ମାଗେ ଚଞ୍ଚଳେ  l

    ଅପରାହ୍ନେ ରବି, କୋମଳ ପ୍ରଭାବି 

        ବିହଗ ଗମନ୍ତି ନୀଡେ, 

    ବିଦାୟ କାଳରେ ହସର ସମ୍ଭାରେ 

       ରଜନୀ ଶୃଙ୍ଗାର ଲୋଡେ  l

    ସବୁରି ପରାଣେ ପ୍ରେମ, ପ୍ରୀତି, ଭରା 

         ମଧୁର ମଧୁ ଲଗନ, 

     ରବି ଆଗମନେ ତନୁମନ ପ୍ରାଣେ 

       ହୋଇଯାଏ ଆଜି ଧନ୍ୟ  l

    ହେ ରବି, ହେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ନାରାୟଣ 

        ତୁମକୁ ଦୂରୁ ଜୁହାର, 

    ତୁମ କୃପା ଦୃଷ୍ଟି ଏମିତି ହିଁ 

       ଥାଉ ଉପରେ ଆମର  l