ପ୍ରଭାତ ବର୍ଣ୍ଣନା

ପୁର୍ବ ଦିଗରୁ ଉଠିଲେ ରବି,

କି ମନୋହର ଲଳିତ ଛବି

ଆକାଶ ପିନ୍ଧିଛି ପାଟ ଓଢଣୀ

ସତେକି ତରୁଣୀ ନୂଆ ଘରଣୀ ।

କାକ ଓ କୋକିଳ ରାବ ଦେଲେଣି,

ପ୍ରଭାତ ସମୟ ପହଞ୍ଚିଲାଣି

ଅନ୍ଧକାର ରୂପ ଗଲାଣି ଦୂର

ପ୍ରଭାତ ସମୟ କି ମନୋହର ।

ପକ୍ଷୀ ମନେ ଗଲେ ଆହାର ପାଇଁ,

ଚାଷୀ ମାନେ ଗଲେ କ୍ଷେତ କୁ ଧାଇଁ

ଫୁଲର ସୁଗନ୍ଧ ବିଛୁରିତ କରି

ପ୍ରଜାପତି କୁ ଆଣୁଛି ଟାଣି ।

ଗାଁ ମନ୍ଦିରରେ ଘଣ୍ଟି ଘଣ୍ଟା ଶବଦ୍

ଗାଁ ମୁଖ ହୁଏ ମୁଖରିତ

ନଦୀ ତୁଠ ପୁଣି ହେଲାଣି ଭିଡ଼,

ସବୁ ଆଡେ ହୁଏ ଜନ କୋଳାହଳ ।