ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ

ଜୀବନର କିଛି କୁହ ତତ୍ତ୍ଵ

ଜାଣିବାକୁ ଚାହେଁ

ଅଜ୍ଞତାରେ ହେଉ ପଛେ

ବୁଝିବାକୁ ଚାହେଁ ।

ଉତ୍ସାହ ମୋ ଅକୁହା ବ୍ୟଥାର

ପ୍ରତିଟି ମର୍ମରେ ଶୁଭେ

କାୟ ମନେ ଚାହିଁବି,

ହେଉ ଶୁଭ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ

ନ ହେଉ ପାପ କି

ଅନ୍ୟାୟର ତଉଲାରେ

ନ ପଡେ ମୁଁ ଭାରି ।

ଦୁଃଖେ ଅବା ବିପଦରେ

ବ୍ଯଥିତର ଅନ୍ତଃ ସ୍ରୋତେ

ମୁଣ୍ଡ ପୋତି ପଥ କାଟି

ବିବେକର ତାଡ଼ନାରେ

ଆପଣାର ନିନ୍ଦା

ଅଣଚାଶ ପବନ ପରାୟେ ।

ମୁଁ ମଣିଷଟେ ...

ଭୁଲ୍ ତ ସ୍ଵାଭାବିକ

କାଦୁଅ ନ ଛାଟ ଆଉ

ସମର୍ପିଛି ଆପଣାକୁ

ଫେରିବାର ବାଟ ବତାଇ

ଦିଅ ନିର୍ବାଣ ଏ ହନ୍ତସନ୍ତୁ ।

ସମୟର ସଂଖ୍ୟା ପରେ

ଅଜଣା ବି ହୋଇପାର

ପାଶୋରି ବି ଯାଇପାର

କିନ୍ତୁ ହେବ କି ବିସ୍ମୃତି !

ମୁଁ ତୟାର୍ ...

ମୋ କର୍ମର ଶାସ୍ତି ଦିଅ

ତୁମ ଶବ୍ଦର ନିହଣ ମୁନରେ

ଲିପି ପରେ ଲିପି ଖୋଦି ଦିଅ ।

କିନ୍ତୁ ... ସାଲିସ କରନା

ମୁଁ ବି କରୁନି ... ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ

ଥରୁଟିଏ ଅବସର ଦିଅ ।