ପ୍ରାର୍ଥନା

ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ପରମ ଈଶ୍ୱର 

ସାରା ସଂସାରର ସ୍ୱାମୀ,

ସରସ ହରଷ ଅଧରେ ପୂରିତ

ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ।

କି ସୁନ୍ଦର ତୁମେ ଗଢ଼ିଛ ବିଶ୍ୱକୁ

ଆକାଶେ ଖଞ୍ଜିଛ ତାରା,

ପ୍ରକୃତିକୁ ତୁମେ ପୁଷ୍ପେ ସଜାଇଛ

ଫୁଲେ ଫୁଲେ ରଙ୍ଗ ଭରା ।

ରତ୍ନାକରେ ତୁମେ ଭରିଛ ରତନ

ବୃକ୍ଷରେ ଭରିଛ ଛାୟା,

ଦୁର୍ଲଭ ଜୀବନ ପ୍ରଦାନ କରିଛ 

ଦେଇଣ ମାନବ କାୟା ।

ଶିଶୁର ଓଠରେ ହସ ଫୁଟାଇଛ

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ଦେଇଛ ଜ୍ୟୋତି,

ସବୁରି ହୃଦୟେ ପ୍ରତି ଅନ୍ତରରେ

ଭରିଅଛ ସ୍ନେହ ପ୍ରୀତି ।

ସୁବର୍ଣ୍ଣର କ୍ଷେତରେ ଶସ୍ୟସମ୍ପଦ 

ତୁମେ ତ ଦେଇଛ ଢ଼ାଳି,

ଅଜ୍ଞାନ ମନରେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରଦୀପ

ତୁମେ ଦେଉଅଛ ଜାଳି ।

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁରେ ସାତ ଗୋଟି ରଙ୍ଗ

ତୁମେ ହିଁ ଦେଇଛ ବୋଳି,

ଆକାଶେ ନୀଳିମା ବୃକ୍ଷେ ସବୁଜିମା

ପୁଣି ବଗିଚାକୁ ମାଳୀ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ଦେଇଣ ଅଗ୍ନିର ଉତ୍ତାପ

ଚନ୍ଦ୍ରକୁ କଲ ଶୀତଳ,

ସୃଷ୍ଟି ଭାରସାମ୍ୟ ରକ୍ଷା ପାଇଁ ତୁମେ

ଛଅ ଋତୁ ଖଞ୍ଜି ଦେଲ ।

ଗ୍ରୀଷମ, ବରଷା, ଶରତ, ହେମନ୍ତ

ଶୀତ ପୁଣି ଯେ ବସନ୍ତ,

ସାରା ସଂସାରର କଥା ବୁଝୁଅଛ

ରୂପ ତୁମର ପ୍ରଶାନ୍ତ ।

ଦୁଇ ନେତ୍ରରେ ମୋ ଭରହେ ବିଶ୍ୱାସ

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭରିଦିଅ ମନେ,

ଓଷ୍ଠେ ଭରିଦିଅ ଅମୃତର ସ୍ୱର

ଭକ୍ତି ଭରିଦିଅ ଜ୍ଞାନେ ।

ଜଗତ ଠାକୁର କରୁଣା ସାଗର

ପ୍ରତି ପ୍ରାଣେ ତୁମ ଘର,

ପକ୍ଷୀ କାକଳିରେ ପ୍ରଭଞ୍ଜନ ତାନେ

ଶୁଭିଯାଏ ତୁମ ସ୍ୱର ।

ପ୍ରତି ଲୋମକୂପରେ ମୋ ଭରିଯାଉ

ପ୍ରଭୁ ତୁମରି ଆଶିଷ,

ବୁଝି ପାରିନାହିଁ ଆଜି ଯାଏଁ ମୁହଁ

ତୁମରି ନିଗୂଢ଼ ତତ୍ତ୍ୱ ।

ଏତିକି ବୁଝିଛି ଆହେ ବିଶ୍ୱନାଥ

ତୁମରି ଆଦେଶ ବିନା,

ବିଶ୍ୱ ଭୁବନରେ ବୃକ୍ଷରୁ କଦାପି

ପତ୍ରଟେ ସୁଦ୍ଧା ହଲେନା ।

ଆପଣାର ଦୁଇ ବାହୁ ମେଲିଦେଇ

କୋଳେଇ ନିଅ ହେ ମୋତେ,

ତୁମରି ଆଶିଷେ ଚାଲୁଥିବି ମୁହିଁ

ସଦା ସତ୍ୟ ନ୍ୟାୟ ପଥେ ।