ପଞ୍ଚବଟୀ ବନ ବର୍ଣ୍ଣନ।

ପଞ୍ଚ ବଟୀ ଶୋଭା ଦିଶେ ମନ ଲୋଭା

ହୋଇଲେ ସେ ବନେ ପ୍ରବେଶ

ଶ୍ରୀ ରାମ ଲକ୍ଷଣ ଜାନକୀ ଘେନିଣ

କୁଟୀର ନିରୀମାଣି ବାସ । ଆରମ୍ଭ

ରମ୍ୟ କମନୀୟ ସେ ବନେ ।

ଚାରି ଦିଗେ ଚାରୁ ପାଦପେ ସୁଚାରୁ 

ଲତା, ଗୁଲ୍ମ , ତୃଣ , ବେଷ୍ଟନେ ।

ଆଚ୍ଛାଦ ଅମ୍ବର ରୁଚିର ଅମ୍ବର 

ପରା ଏ ଅବନୀର ଅଙ୍ଗେ । 

ଫଳ ଫୁଲ ସାଜ ଚିତ୍ରିତ ସୁସାଜ

ଚେଳେ ସୂଚୀ କାର୍ଯ୍ୟ କି ! ରଙ୍ଗେ ।

ପ୍ରତୀତ ହେଉ ଅଛି କବି ମନରେ

ବାସ ରେ ଆଛନ୍ନେ ସେ ବନେ ଗଗନେ

ନଦିଶନ୍ତି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦିନରେ ।

ଅସୁର , ଅସୁରୀ ଙ୍କ ବିହାର ସ୍ଥଳୀ

ଅଟଇ ବନ ପଞ୍ଚ ବଟୀ

ନାନା ରୂପ ଭେକ  ଧରି ସେ ଅନେକ

 ସ୍ଥାନରେ ଭ୍ରମୁ ଥାନ୍ତି ସେଠି । ରାକ୍ଷସେ

ଲଙ୍କା କଟକର ନିବାସୀ

ତହିଁ ରେ ପ୍ରବେଶି ଆସ୍ଥାନ ଜମାଇ

ବିହରନ୍ତି ଯେ ଦିନ ରାତି ।

ବୃକ୍ଷ ତତି ତପୀ ପଙ୍କ୍ତି ଏକା କୃତି

ଗୁଣ, ମାନ , ଯଶ ଧନରେ

ବଳ୍କଳ ପିଧାନ ଜଟା ରେ ଶୋଭନ 

ସକଳେ ସମ ସେ ବନରେ । ଶ୍ଵାପଦେ

ବିହରନ୍ତି ନିତି ତୋଷରେ

କଳ ମୁଖରିତ ବିହଙ୍ଗେ ନିରତ

ଉଡି ବୁଲି ରତ ରୁତରେ ।

ତରୁ ବ୍ରତତୀ ରେ ଦୋଳା ଲୀଳା କରେ

ପରଜାପତି ନାନା ମତେ

ନୀଡ ରଚନାରେ  ବିହଂଗମେ ଖରେ

ଦଳେ ଦଳେ ସେ ଅନୁ ବ୍ରତେ । ସେ ବନେ

ଉଡ଼ିବୁଲୁ ଥାନ୍ତି ମଧୁରେ

କାଠି କୁଟା ତୃଣ ଥଣ୍ଟ ରେ ଧରିଣ

ଧାବମାନ କୌତୁହଳ ରେ ।

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ମେଳ ସରୀସୃପ ଦଳ

ବରଜି ବଇରତା ଭାବ

ବିଚରନ୍ତି ବନେ ଆନନ୍ଦିତ ମନେ

କ୍ରୋଧ ହିଂସା ହୀନ ସରବ । ବିଲୋକି

ହରଷିତ ତହିଁ ତିନି ହେଁ

କୁଟୀର ନିର୍ମାଣ ବସତି ସ୍ଥାପନ

ଆରମ୍ଭ କରିଲେ ସେ ବନେ ।