ପଣତ କାନି

ପଣତ କାନିରେ ଢାଙ୍କିଦିଅ ମାଆ

  ଭବ ତାପୁ ପାରି ହେଉ

 ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାର ଦୂର କରିଦିଅ

   ପାପ ଯେତେ ଧୋଇଯାଉ ।

ଦୀନ ଦୁଃଖୀ ଜନ ପେଟ ଜାଣି ତୁ ମା

   ଭରିଦେଉ ଶୂନ୍ୟଥାଳି

ତୋହରି ଚରଣେ ଆଶ୍ରା ଯାଏ ଯିଏ

    ପୂରାକରୁ ସର୍ବ ଅଳି ।

ମାଆ ତୋ ମମତା ସରଗର ଚାନ୍ଦ

  ଆଲୋକ ବର୍ତ୍ତିକା ଟିଏ

ତୋ କରୁଣା ଧାରା ଅମୃତ ପସରା

   ପାନ କରି ସୁଖ ପାଏ ।

ଆକାଶୁ ବିଶାଳ ସମୁଦ୍ରଠୁ ଗଭୀର

   ମାଆ ତୋ ହୃଦ ମନ୍ଦିର

ପୂଜା କରେ ନିତି ଦେଇ ଧୂପ ଦୀପ

    ପୁଷ୍ପ ଚନ୍ଦନ ଅଗୁର ।

ତୋ ଦୟାରୁ ମାଆ ପଙ୍ଗୁ ଗିରି ଲଙ୍ଘେ

    ନିସନ୍ତାନ ପାଏ ପୂତ୍ର

  ମୁକ ପୁଣି ମାଆ ବାଚାଳ ହୁଅଇ

    ଅନ୍ଧ ପାଏ ଦୁଇ ନେତ୍ର ।