ସୃଷ୍ଟି ମୁହୂର୍ତିସଂଜୟ କୁମାର ତ୍ର

ଆଉ କ୍ଷଣକ ପୁହୂଟିଏ ପାଇଁ ମୋତେ ଅଭିଭୂତ ରହିବାକୁ ଦିଅ

ତା ପରେ ମୁଁ ସକାଇ ରଖିଥିବା ଜ୍ୟୋତିଶିଖା ପାଖକୁ

ତୁମେ କି ଶୀତ, ତେଜସ୍ଵୀ ଭାବରେ ଚାଲିଆସ ।

ଆଉ କ୍ଷଣଟିଏ

ସୃଷ୍ଟିର ମୁହୂର୍ତି କେବେ ବି ଇଂବା ହୋଇ ନ ପାରେ ।

ସୃଷ୍ଟି- ଅନବରତ ଗତିଶୀଳ ମୁହୂର୍ତ ମାନଂକର ଏକ ଓଏସିସ୍

ଚିରକ୍ଷର ସୁରଭୀର ପରୀକ୍ଷାର ବେଳା

କାହିଁକି ନା ମୁହୂର୍ତ ମାନଂକର ବି କିଛି ଆବଶ୍ୟକତା ଥାଏ

ହୀମଶୀତଳ ନୀଭବ ମୁହୂର୍ତି ଠାରୁ ବଜ୍ରଘୋଷିତ ଦ୍ଵୟଂବର ସଭା

ମୁହୂର୍ତ ର ବା’ କଣ ଥାଏ ଏ କରୋନା କାଳରେ

ଏ ତ ଆତ୍ମଗୋପନର ମୁହୂର୍ତ-ଦୂରତ୍ବ ବିସ୍ତାରିବାର ମୁହୂର୍ତ

ବିଶୋଧନର ମୁହୂର୍ତ-ଭାଗ୍ୟବାନ ମୁଖାର ମୁହୂର୍ତି

ମହୂତ୍ର ମାନଂକର ଆଭାସ- ବିଦାଭାଷ

ଦେହ ମାନକର ଆଭାସ- ଦେହଳୀ

ଦେହରୁ ଖସି ପଡିଥିବା ଛାଇ- ବିଦେହୀ

ଏ ସବୁ ଶବ୍ଦ ମାନଂକର ଫଢୁଆସୀ ଆକ୍ରମଣରେ

ମୋହନ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ବସିଛି ନ ଖାଇ, ନ ପିଇ

ଖାଇବ କ’ଣ ? ବା ପିଇବ କ’ଣ ?

ଶବ୍ଦର ବାଦଲଟି ଅପସରି ଗଲା ପରେ

ସ୍ଵଚ୍ଛ ଆକାଶ- ଖୋଲା ବାତାବରଣ

ଶବ୍ଦର ସ୍ଵୟଂବର ପରେ ଅଚାନକ ବୃହମ୍ମଳା

ଏକ ବର୍ଷାଭିଜା ରାତିରେ

କରୋନା ସଂପର୍କିତ ଖବର ଦେଖୁ ଦେଖୁ

ଭୀବତରାଳେ କରୋନା ପ୍ରେମରେ ପଡିଗଲି ମୁଁ

ଭାବିଲି- କରୋନାକୁ ଆଶଂଗି ଦେଇ ଅକ୍ଟୋପସୀ

ବାହୁବଧନରେ- ଶତଧା ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ କରି ଦେବି ମୁଁ

ନିଜେ ମରି ମଣିଷ ଜାତିକୁ ବଂଚାଇବେବି ଏ ମହାମାରି କବଳରୁ

“ ରାତି ସାରା ଖରା ଓ ଦିନତମାମ୍ ତାରା ଗଣିବାର

ଅହୋଇଗ୍ୟରୁ କେମିତ ବା ବାଦ୍ ପଡିଥିବା

ସବୁବେଳେ ଲିଫ୍ଟ ମାଗୁଥିବା ବ୍ୟରି ଟି କିଂବା

ଭିତରେ ହଜିଯାଇଥିବା ମଣିଷଟି”

ନିକର ପରିଚୟ ଖୋଜି କାଉଁରୀ ରାଇକ

ପହଂଚିଥିବା ପଥଚ୍ଛାତ-ଶ୍ରମିକର ଇଂଡି

ଅପନୋଦନ ଓ ତୃଷ୍ଣା ନିବାରଣ ପାଇଁ

କାହିଁ ସେ ମନମୋହିନୀ ମୌସୁମୀସି ପ୍ରିୟା ?