ମୋ ମୁହଁଟା କାହିଁକି ଆଜିମୋତେ ନୂଆ

ମୋ ମୁହଁଟା କାହିଁକି ଆଜି

ମୋତେ ନୂଆଁ ଲାଗୁଅଛି

କାରଣ ମୋତେ ଜଣା ନାହିଁ

ଜୀବନ ଚକ୍ର ସ୍ଵାଭାବିକ-

ନୂତନତ୍ବ ବିହୀନ

ଯମୁନାରେ ଅକୁଳାଏ ପାଣିରେ

ଦେଖିଲି ମୁହଁକୁ

ବେଶ୍ ଅପରିଚିତ-ଟିକେ ଖାପ୍ ଛଡା

ମୋର ମତିଭ୍ରମ ହୋଇନି କି

ମୁଁ ପାଗଳେଇ ଯାଇନି

ତଥାପି ସର୍ବଦା ହସହସ ମୋ ମୁହଁରେ

ନାସିସସ୍

ଜୀବତ ମୃତ୍ୟୁର ପ୍ରତିଛବି

ଆଜିକାର ଦିନଚର୍ଯ୍ୟା ବି କିଛିଟା ଅସ୍ଵାଭାବିକ

ବହୁତ ଦିନ ପରେ ଇଚ୍ଛା ହେଲା

ଲେଖିବାକୁ ଓ ଲେଖିଯିବାକୁ

ମଧୁଷରା ସୁରଭୀର କୌମୁଦୀ ସୌରଭରେ ବିମୋହିତ

ଅଫୁରଂତ ପ୍ରାଣପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟରେ ସୃଷ୍ଟିଶୀଳତାର ଛାପ

ପ୍ରେମିକାର ଗୁପ୍‌ଚୁପ୍ ଗୁପ୍ଚୁପ୍ ମଂଦ ବାଣୀରେ

ମୁଁ ମୋହାକର୍ଷିତ-ପ୍ରିୟାର ପଣତ କାନିରେ ବଂଧା

ପ୍ରଲୁବ୍‌ଧ ପରଂଗ ଜଳିଯାଏ ସୃଷ୍ଟିକଲ୍ୟାଣର ହୋମ ପୁଂଡରେ

ଆତ୍ମଦହନର ଏ ପର୍ବରେ ଆଲୋକିତ ଅଂଧକାରର ଛାୟା

ଝାଉଁ ବଣର ମୃଣ୍ମୟୀ ମାୟାରେ

ଅବା ପ୍ରେମିକାର ଅଭ୍ୟସ୍ତ ଛଦପତନରେ

ସବୁ ଗୋଳମାଳ ମିଶି ତୟାର ହୁଏ

କୁଇଟାଲ କୁଇଂଟାଲ ଅସହାୟତା

ବିଦେହୀ ଆତ୍ମାର ଆମଂତ୍ରଣରେ

କିଛିଟା ବୁଦ୍ଧିଦୀପ୍ତ ଆଲୋଚନାର ଆତ୍ମନେପଦୀ

ଆତଂକ ଓ ହିଂସାର ପଶାପାଲିରେ ପ୍ରଦୂଷିତ ପ୍ରଶାସନ

ହୃଦୟର ସ୍ଵର ବଦଳିଯାଏ ସମୁଦ୍ର ପରି

ଦିଗଂତ ବିସ୍ତାରୀ ଜୁଆର ଆଣେ ଅନଂତ ନୀଳିମା

ଏବଂ ଶୂନ୍ୟତା ସେମାନଂକୁ ପ୍ରାସିଗଲା

ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ଏପଟ ସେପଟ ହେଉଥିଲେ ।

ଏବେ ଏକ ସାଧାରଣ ଲୋକକୁ ବି ମୁକୁଟ ଫିଧାଇ

ମୟୁର ସିଂହାସନାତ୍ମକ କରାଯାଇପାରେ

ମୋତେ ବିଶ୍ୱାସ କର- ମୋ ପରି ଜନତାଙ୍କ ପାଇଁ

ହେରାଣ୍ଡି ବି ଦୁଃବସ୍ତ ହୋଇପାରେ

ଆଇ ମାଁକ କାହାଣୀ କଂଟା ଗୋଟି ରାତ୍ରିର

ପ୍ରେମିକ-ପ୍ରେମିକାଂକ ବଗଡୋଣ୍ଡି ।

ସଂଶାରେ ସେମିତି କୋମଳ ବିଂଦୁ ପଢୁଥାଉ

ଆଉ ରାତି ବି ନ ହେଉ- ପ୍ରଭାତ ବି ନ ହେଉ

ବାସ୍ତବିକତାରେ ଉକ୍ତ ରଂଜିତ କେହି ନ ହୁଅଂତୁ

ମିଛ ବିଦ୍ରୋହୀ ଗୁଡିକ ଖତେଇ ହୁଅତୁ

ସାଧକ ଓ କବି ମାନଂକୁ ।