ପଲ୍ଲୀର ସେ ବାସ୍ନା

ପଲ୍ଲୀର ସେ ବାସ୍ନା ସହରରେ କାହିଁ

         ସହରେ ତ କରୋନାର ଭୟ

ଭାରି ମନେ ପଡେ ତୁମ କଥା ଏବେ

          ମନ ଧରୁ ନାହିଁ ଜମା ଥୟ ,

ଜୀଇଁବ ମରିବା ସମାନ ହେଲାଣି

          କିଛି ମିଳୁ ନାହିଁ ଖାଇବାକୁ

ଦୋକାନ ବଜାର ସବୁ ଖୋଲୁ ନାହିଁ

         କିଏବା ଶୁଣେ ଏଠି କାହାକୁ ,

ମାଟିର ମମତା ରହି ରହି ଡାକେ

        ସୟନେ ସପନେ ଏବେ ନୀତି

ଦିନ କଟି ଯାଏ ଯେମିତି ସେମିତି

      ବେଶୀ ମନେ ପଡେ ହେଲେ ରାତି ,

ଆଖି ଲୁହ ଏବେ ଓଠ ଛୁଏଁ ନୀତି

           ଛୁଆଁ ମୁହଁ ଦିଶେ ଦିବା ନିଶି‌

ଛାତି ଫାଟି ଯାଏ ମାଆ କଥା ଝୁରି

          ତମେ ଡାକ ପୁଣି ସ୍ବପ୍ନେ ଆସି ,

କେମିତି କଟିବ ଏ ଦୁଃଖର ଦିନ

         ଗାଁ ରେ ପଡ଼ିବ ସେ ପାଦ ମୋର

ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ ସହରୀ ଜୀବନ

           ପଲ୍ଲୀ ମନେହୁଏ ଆପଣାର .... ।