ପିଲାଦିନ

କିଏ ଯଦିଆଣି ଧରାଇ ଦିଅନ୍ତା

ମୋ ପିଲାଦିନ ମୋ ହାତେ

କେତେ ଆନନ୍ଦରେ ଦିନ ଗୁଡିକୁ ମୁଁ 

ବିତାଇ ଦିଅନ୍ତି ସତେ ।

ଧୂଳି ଘର ତୋଳି ଖେଳୁଥାନ୍ତି ଖେଳ

କରି ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ମେଳି

ନଡିଆ ସଢେଇ ଚୁଲିରେ ବସାଇ

ରାନ୍ଧୁଥାନ୍ତି ଭାତ ଡାଲି ।

ମିଛ ବାହାଘର କରୁଥାନ୍ତୁ ଆମେ

ସାଜିଣ କନିଆଁ ବର

ବାଲି ଭୋଜିରେ ଯେ ଆନନ୍ଦ ମିଳଇ

ନଥାଏ ସତ ଭୋଜିର ।

ପୁଚି ବହୁଚୋରୀ ଲୁଡୁ ଲୁଚକାଳି 

ଖେଳିଥାନ୍ତି କେତେ ଖେଳ

ଗାଁ ପୋଖରୀରୁ  ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳେ

ତୋଳିଥାନ୍ତି କଇଁଫୁଲ ।

ସରଳ ନିଷ୍ପାପ ପିଲାମନ ମୋର

ଛନ୍ଦ କପଟ ନ ଥାଏ

ସଭିଙ୍କୁ ଆପଣା ମନେ କରି ପୁଣି 

ସମୟ ତ ଚାଲିଯାଏ ।

ବଡ ହେଲି ଯେବେ ଏ ସବୁଥିରୁ ମୁଁ 

ନିବୃତ୍ତ ହୋଇ ରହିଛି 

ଆରେ ପିଲା ଦିନ  ମନେ ମନେ କେତେ

ଝୁରି ତୋତେ ହେଉଅଛି ।

ବାପା ବୋଉଙ୍କର ଆକଟ ନଥାଏ

ନଥାଏ ଅଜଣା ଭୟ  ।

ବଡ ହେଲି ଯେବେ  ତାଙ୍କ ଚିନ୍ତା ବଢେ

ରଖନ୍ତି ମୋ ଠାରେ ଲୟ ।

ସମୟ ସୁଅରେ  ଭାସି ଯାଇ ଅଛି 

ମୋର ସେହି ପିଲାଦିନ

ଚିର ଅଭୁଲା ସେ  ଚିର ସ୍ମରଣୀୟ

ଝୁରୁଛି ନିତି ଏ ମନ ।