ବଡେଇ କାହିଁକି କର

ଅଢେଇ ଦିନିଆ ମଣିଷ ଜୀବନ 

ବଢେଇ କାହିଁକି କର 

ଥିବା ଯାଏ ପ୍ରାଣ କେତେ ଆଣ୍ଟ କର

ପ୍ରାଣ ବି ନୁହଁ ତୁମର ।

ପ୍ରାଣଟା ବି ନାହିଁ ନିଜ ଆୟତ୍ତରେ

କାଳର ସେ କରାୟତ୍ତ

ପିଣ୍ଡରୁ ପରାଣ କେତେବେଳେ ଯିବ 

କିଏ ଜାଣିଛି କହ ତ ?

ମୋର ମୋର ବୋଲି କହି ହେଉଥାଉ

କହ କେଉଁଟା ତୋହର

ମଲାବେଳେ ସଙ୍ଗେ ନେଇ ଯିବୁ ତାକୁ 

ଯେଉଁଟା ତୋ ଆପଣାର ।

ଯେତେ ସଞ୍ଚିଅଛୁ କିଛି ବି ନ ନେଇ 

ଖାଲି ହାତେ ଚାଲି ଯିବୁ 

ଆସିଲା ବେଳେତ କିଛି ଆଣିନାହୁଁ 

ଗଲାବେଳେ କାହୁଁ ନେବୁ ।

ସତ୍ୟ, ଧର୍ମ, ନ୍ୟାୟ ପୂଣ୍ୟ ଯା କରିଛୁ 

ସେହି ଯିବେ ତୋ ସଙ୍ଗରେ 

ଧନ ଆଉ ତୋର ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ଵଜନ 

ରହିବେ ତୋ ଠାରୁ ଦୂରେ ।

ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ସବୁ ଆଡ ହୋଇଯିବେ 

ଧୀରେ ଧୀରେ ଭୁଲି ଯିବେ 

କହ ତାହାହେଲେ ଏହି ଦୁନିଆରୁ

କିଏ ବା କଣ ନେବେ ?

ଆଖି ବୁଜିଦେଲେ କେ ନୁହେଁ କାହାର 

ସବୁ ହେବେ ସାତପର

ଶବ ବୋଲି ତୋତେ ଛୁଇଁ ଗାଧୋଇବେ 

ଯେତେ ତୋର ଆପଣାର ।

ତେଣୁ ମନ ତୋତେ କହୁଛି ବୁଝାଇ 

ହରି ନାମ ତୁଣ୍ଡେ ଧର 

ଲୋଭ,ମୋହ ଛାଡି ସୁପଥରେ ଯାଇ 

ଭବାର୍ଣ୍ଣବ ହୁଅ ପାର ।