ଫୁରୁସତ

ହୃଦୟ ଖୋଜୁଥାଏ ସଦା

ଫୁରୁସତର ବେଳ

ସେ ହେଉ ସଞ୍ଜ ଅବା ସକାଳ

ମନକୁ ହାଲକା କରିବା ପାଇଁ

ଟିକେ ଧାଇଁ ଯିବ 

ସବୁ କିଛି ଭୁଲି ଯିବ

ପଛରେ ନଥିବ ଜଞ୍ଜାଳ ।

ଦିନ ସାରା ବ୍ୟସ୍ତ ଭରା ଜୀବନରେ

ହଜିଯାଏ ଚିହ୍ନା ମୁହଁ

ପିଠିରେ ପଡିଥାଏ

ଅନେକ କାମର ବୋଝ

ଫୁରୁସତ ନଥାଏ କେବେ ବି ପୋଛିବାକୁ

ବହୁଥିବା ଆଖି ଲୁହ ।

ଏମିତି ବି ଜୀବନଟା କଟି ଯାଏ

ସବୁକିଛି ଭାସିଯାଏ ସମୟ ସୁଅରେ

କ୍ଳାନ୍ତିକର ଜୀବନ ବାଟରେ

କେବେ କେମିତି ଆସ୍ୱସ୍ତିର

ନିଶ୍ୱାସ ବାହାରେ ।

ଅନେକ ଭିଡରେ ରୁନ୍ଧି ହେଉଥିବା

କଅଁଳିଆ ମନଟା

ବେଳେ ବେଳେ ଚାହିଁଥାଏ ଖୋଲା ପବନରେ

ହେବ ସେ ସତେଜ

ଫିକା ପଡି ଆସୁଥିବା ଜୀବନ ଭରିବ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ରଙ୍ଗ ଛିଟା ।

କିନ୍ତୁ ଜୀବନରେ ରହିଯାଏ

ଅନେକ ଅବଶୋଷ

ଦିନରାତି ଖାଲି କାମକାମକାମ

ମିଳେନା ଟିକିଏ ବି ଫୁରୁସତର ବେଳ

ପିଇବାକୁ ବୁନ୍ଦିଏ ବି ବିଷ ।