ସେପଟ ଏପଟ

ନଈ ସେପଟରେ ଗୋରୀର ଘର ଯେ,

ଏପଟରେ ମୋର ଘର,

ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କର ମିଳନ ପଥରେ,

କଣ୍ଟା ଯେ ନଈର ଧାର ।

ସେପଟରେ ଗୋରୀ ଦେହ ପଖାଳିଲେ,

ଏପଟ ପାଣିରେ ଗୋଳି,

ସେଇ ପାଣି ଆଣି ଦେହେ ହାତେ ଦିଏ,

ଚନ୍ଦନ ପରିକା ବୋଳି ।

ସେପଟରେ ଗୋରୀ ପାଉଁଜି ନାଇଲେ,

ଏପଟେ ହୁଏ ଶବଦ,

ସେଇ ଶବଦରେ ହୃଦୟଟା ନାଚେ,

ମନ ହୁଏ ଗଦଗଦ ।

ସେପଟରେ ଗୋରୀ ମାଖିଲେ ଅତର,

ଏପଟରେ ବାସ ଛୁଟେ,

ମନ ବଗିଚାରେ ମଳୟ ବହେ ଯେ,

ପାରିଜାତ ଫୁଲ ଫୁଟେ ।

ସେପଟରେ ଗୋରୀ ଅଳତା ନାଇଲେ,

ଏପଟେ ସୁରୁଜ ଉଏଁ,

ପ୍ରିୟାର ଅଳତା ସୁରୁଜ ଦେହରେ,

ମନକୁ ମୋ ଛୁଇଁ ଯାଏ ।

ସେପଟରେ ଗୋରୀ କବରୀ ଖୋଲିଲେ,

ଏପଟ ଆକାଶେ ମେଘ,

ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷା ଦେହକୁ ଭିଜାଏ ,

ଶେଷ ଯେ ହୁଏ ନିଦାଘ ।

ସେପଟରେ ଗୋରୀ ଗାଇଦେଲେ ଗୀତ,

ଏପଟେ କୋଇଲି ତାନ,

କୁହୁ କୁହୁ ସୁରେ ହଜାଏ ନିଜକୁ,

ଶିହରୀତ ହୁଏ ମନ ।

ସେପଟରେ ଗୋରୀ ହସିଦେଲେ ଟିକେ,

ଏପଟେ ବିଜୁଳି ଆଭା,

ଅନ୍ଧାରି ମୁଲକେ ଆଲୋକ ସର୍ଜନା,

ଆହା କେଡେ ମନଲୋଭା ।

ସେପଟରେ ଗୋରୀ କଜ୍ଵଳ ନାଇଲେ,

ଏପଟେ ହୁଏ ଯେ ରାତି,

ବିଛଣାରେ ପଡି ଭାବୁଥାଏ ତାକୁ,

ମନରେ ଧରି ତା' ସ୍ମୃତି ।

ଏପଟେ ସିନା ଯେ ଦେହଟା ମୋହର,

ସେପଟେ ହୃଦୟ ଥାଏ,

କିଏ ଗଢିଦେବ ନଈରେ ଯେ ପୋଲ,

ମନ ବ୍ୟାକୁଳିତ ହୁଏ ।