ଫୁଲେଇ ରାଣୀ

ଭାରି ଫୁଲେଇ ରସ ମଲେଇ

         ମେହେନ୍ଦୀ ଛିଟା ହାତେ

ଭାରି ଲାଜେଇ କଥା କହଇ

           ଫଗୁ ଫଗୁଣେ ନାଚେ ।

ହସଟି ତାର ଭାରି ମଧୁର

             ଓଠେ ଅଳତା ରଙ୍ଗ 

କେଶକୁ ଧୋଇ ସାମ୍ପୁ ରେ ନିତି

         କରେ ସେ ଫରଫର ।

କର୍ଣ୍ଣ କୁଣ୍ଡଳ ମଥା ସିନ୍ଦୂର

              ଚହଟୁ ଥାଏ ସଦା

ନାଲି ବସ୍ତ୍ରକୁ ଆପଣା କରି

             ହୁଅଇ ନିତି ଫିଦା ।

ବାଙ୍କ ଚାହାଣୀ ତାର ରାଗିଣୀ

                ନିଏ ମନକୁ କିଣି

ଅଳସୀ ଦେହ ହୁଏ ଚଞ୍ଚଳ

            ତାର ବଚନ ଶୁଣି ।

ଅଙ୍ଗରେ ତାର ପ୍ରେମର ହୋଲି

             ଦିଶଇ ମନୋହର

ମନଟି ତାର ଚହଟି ଚମ୍ପା

       ହସଇ ବାର, ବାର ।

ଏମିତି ବୋହୂ ଜଗତେ ନାହିଁ

           ଦେଖିଲା ଆଜି ନେତ୍ର

ମନକୁ ମୋର କରି ଚଞ୍ଚଳ

              କରିଲି ତାକୁ ମିତ୍ର ।

କଲମ ମୁନ ଦେଖି କହିଲା

            ଲେଖିବା ଦୁଇ ଧାଡି

ସୁନ୍ଦର ବେଶ ମାରୁଛି ଆଖି

           ଶବ୍ଦକୁ ଯୋଡି ,ଜାଡି।