ଫୁଲଦୋଳ ଯାତରା

ଶୁଭନାରାୟଣ ଶତପଥୀ

ଆସରେ ପିଲାଏ ହୋଇଲା ବେଳ

ଯାତ୍ରା ଦେଖି ଯିବା ସେ ଫୁଲଦୋଳ ।

ଫୁଲ ଝୁଲଣ ଓ କୁଞ୍ଜକାନନ

ବସନ୍ତି ସେଠାରେ ଗୋପ ନନ୍ଦନ ।

ଗୋପନନ୍ଦନ ସେ ଶ୍ରୀ ଗୋପିନାଥ

ବସି ଦେଖୁଥାନ୍ତି ମହାଭାରତ ।

ମଳୟ ପବନ ଓ ବସନ୍ତ ରାସ

ଆହା କି ସୁନ୍ଦର ସେ ପରିବେଶ ।

ବସନ୍ତ ଋତୁର ଏଇ ପରଶ

ମନେ ଆଣିଥାଏ ଅତି ହରଷ ।

ତା’ସାଥେ ସେଠାରେ ମୀନାବଜାର

ମେଳା ସହ ଭରା ଦୋକାନ ଘର ।

ଡାକବାଜି , ପେଁ କାଳି ଶଦ୍ଦରେ

ମନ ଉତ୍‌ଫୁଲିତ ଭିଡ ଭିତରେ ।

ଜେ ଜେ , ଅଜା ଗୁରୁଜନଙ୍କ ସାଥେ

କୁନାକୁନି ଯାନ୍ତି ତାଙ୍କ ପଛେ ପଛେ ।

କେବେ କାନ୍ଧରେ ତ କେବେ କାଖରେ

ଯାତ୍ରା ଦେଖୁଥାନ୍ତି ଆନନ୍ଦ ଭରେ ।

ମନଭରି ଯାତ୍ରା ଦେଖିବା ପରେ

ଘରକୁ ଫେରନ୍ତି ଅତିଖୁସିରେ ।

ମନୁ ନ ଲିଭଇ ଫୁଲଦୋଳ ଯାତରା

ବରଷକୁ ବର୍ଷ ଆସଇ ପରା ।

କୁନାକୁନି ବସି ହୁଅନ୍ତି କଥା

ଆସନ୍ତା ବର୍ଷକୁ ମନେରଖିଥା ।