ଫୁଲ

ଫୁଟି ଫୁଲ ମହକିଲେ

ହସେ ଉପବନ ।

ଝଡିଗଲେ ଫୁଲ ଗଛୁ

ଦିଶଇ ଶ୍ରୀହୀନ ।

ପବନ ବହଇ ଧିରେ

ହୋଇ ସୁବାସିତ ।

ସର୍ବଜନ ସର୍ବପ୍ରାଣ

ହୁଏ ପୁଲକିତ ।

ଫୁଲ ପାଇଁ ହୁଏ ସୃଷ୍ଟି

କେତେ ତରୁଲତା ।

ନ ଫୁଟିଲେ ଫୁଲଗଛେ

ବିନାଶ ହୁଅନ୍ତା ।

ବୃକ୍ଷ ଅଛି ବୋଲି ଏଠି

ଦିଏ ଅମ୍ଳଜାନ।

ତିଷ୍ଠିଛନ୍ତି ଜୀବଜନ୍ତୁ

ବଞ୍ଚିଅଛି ପ୍ରାଣ ।

ଫୁଟିଥିଲେ ଫୁଲ ପୁଣି

ବଢାଏ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ।

ବୃକ୍ଷ ଦିଶେ ମନୋହର

ଲାଗଇ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ।

ସୃଷ୍ଟିର ରହସ୍ଯ କେତେ

ରହିଛି ପୁଷ୍ପରେ ।

ପୁଷ୍ପ ବିନା ସୃଷ୍ଟି ନାହିଁ

ଏସାରା ମହୀରେ ।

ଧନ୍ୟ ତୁମେ ଧନ୍ୟ ପ୍ରଭୁ

ଧନ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି କର୍ତ୍ତା ।

ପୁଷ୍ପ ବିନା ଏ ସଂସାରେ

ନାହିଁ କିଛି ସତ୍ତା ।