କୁନି ପରୀ

ଛୁଅଁନା ଛୁଅଁନା ଜମାରୁ ଛୁଅଁନା

ତାକୁ ଜମାରୁ ଛୁଅଁନା ତୁମେ।

କଢଟିଏ ସିଏ ସରାଗେ ବଢୁଛି

ଦିନେ ଫୁଟିବ ଏ ଧରା ଧାମେ।

ସରଳ ନୀରିହ ନିଷ୍ପାପ ଶିଶୁଟି

ସତେ ସିଏ ଏକ ଫୁଲ କଢି ।

ଫୁଟିବା ଆଗରୁ ଛିଣ୍ଡାଅ ନି ତୁମେ

ତାକୁ ମୂଳରୁ ଦିଅନା ତାଡି ।

ଚେଷ୍ଟା କରନାହିଁ ଅଟକାଇବାକୁ

ଅଟକାଅନା ଜମା ତାହାକୁ ।

ନଈଟିଏ ସିଏ ବହି ବହି ଯିବ

ଜଳ ଦେଇଯିବ ତୃଷାର୍ତ୍ତକୁ ।

ଦେଖ ତାକୁ ଦେଖ ଓହ୍ଲାଇ ଆସିଛି

ସେହି ସରଗ ରାଇଜ ଠାରୁ ।

ପରୀଟିଏ ସେ ସୁନା ଝରିଟିଏ ସେ

ଝରେ ମୁକୁତା ତା'ର ହସରୁ।

ଜାଣେନି ଛଳନା ଜାଣି ନାହିଁ ମାୟା

କପଟିଆ ଭାବ ସେ ଜାଣେନା ।

ସହାସ୍ୟ ବଦନ ଦିଶେ ଶୋଭାବନ

ତା'ପାଇଁ ଯେ ସୁନ୍ଦର ଅଗଣା।

ସୁରୁ ସୁରୁ ପାଦ ଟିକି ଟିକି ହାତ

ଟିକି ଟିକି ଯେ ତା'ର ହୃଦୟ।

ଭାଙ୍ଗିଦିଅ ନାହିଁ ମନକୁ ତାହାର

ଦିଅ ତାକୁ କୋଳରେ ଆଶ୍ରୟ।