ଫୁଲ

ପ୍ରକୃତି ଅଙ୍ଗନେ ରଙ୍ଗର ପସରା

ନାମ ଗୁୁଣେ ଫୁଲ କାନ୍ତି ସୁନ୍ଦର

ଆଦ୍ୟେ କଢିଫୁଟିି କ୍ରମେ ଵିକଶଇ

ପ୍ରାନ୍ତେ ଲଭିଥାଏ ଦେଵତା ଶୀର ।

ଛୋଟିଆ ଫୁଲଟେ ରାତି ରେ ଫୁଟିଛି

ସକାଳେ ଲମ୍ବୁଛିି ଦେଵତା ଗଳେ

ବୁଢା ଵରଗଛ ଚାରିଶହ ଵର୍ଷ

ତୁଚ୍ଛା ଜାଳ ହୋଇ ଚୁଲିରେ ଜଳେ ।

ଜଳ ସ୍ଥଳ ବନ ପର୍ବତ ପ୍ରାନ୍ତର

ସବୁଠାରେ ଦେଖ ଫୁଲର ଶୋଭା

ସଂସାରୀ ସନ୍ଯାସୀ ସର୍ଵ ହୃଦେ ଶାନ୍ତି

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପେ ଇଶ୍ୱର ଉଭା ।

ଲହୁଣୀ କୋମଳ ଫୁୁଲର ଶରୀର

ପ୍ରକୃତି ଭରିଛି ଫୁଲେ ମହକ

ଵାସ ଵିିଛ୍ଛୁରଇ ପବନ ଢେଉରେ

ଵିଭୁୁୁସତ୍ତା ଆଣେ ପ୍ରାଣେ ପୁଲକ ।

ଵଣାହୋଇ କୀଟ ପତଙ୍ଗ ଆସନ୍ତି

ବଣା ହୋଇ ଫୁୁୁଲେ ମଧୁପ ବସେ

ମଧୁ ଆସ୍ୱ।ଦନେ ମୋହନ ମାୟାରେ

କୋମଳାଙ୍ଗୀ କୋଳେ ଜୀବନ ଝାସେ ।

ଅଳପ ଜୀଵନ ବକଟେ ଲାବଣ୍ୟ

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ତ୍ୟାଗ ଅତୁଳନୀୟ

ଜଗତର ହିତ ପାଇଁ ତାର ସୃଷ୍ଟିି

ସାର୍ଥକ ଜନମ ଅମୃତମୟ ।

ଜ୍ଞାନୀ ମାନୀ ଧନୀ କି କଵି ଭାବୁୁୁକ

ସଭିଙ୍କ ଆଖିରେ ଫୁଲ ସୁନ୍ଦର

ସର୍ବାଙ୍ଗ ସୁୁୁନ୍ଦର  କଲେ ରୂପକାର

ନିଜ ଗୁୁଣେ ଆମେ ଭଙ୍ଗା ମୁକୁୁୁର ।

କମନୀୟ କାନ୍ତି ଆତ୍ମାର ଵିଭୁୁୁତି

ଅବିରତ ସିଏ ବାଣ୍ଟୁଛି ମହୁ

ଫୁଟିିିଛି ଫୁଟିିିବ ହସି ହସାଇବ

ପର ହିତେ ପଛେ ଜୀବନ ଯାଉ ।