ବିମୋହିନୀ ଚିଲିକା

ବିମୋହିନୀ ରୂପ ଲାବଣ୍ୟେ ଭରା ଚିଲିକା ତୁହି

ଉତ୍କଳ ସୁଷମା ଭଣ୍ଡାର ଅଛି ଜଗତେ କାହିଁଁ ?

ପ୍ରାଚୀ ତଟ ପଟୁ ଅରୁୁଣ ଯେବେ ଆକାଶେ ଉଏଁ

ତୋ ସଲିଳେ ହେମ କିରଣ ପଡି ଝଟକୁଥାଏ ।

ଶ୍ଯାମଳ ପାଦପ ବନାନୀ ଘେରି ଚଉପାଶରେ

ବିହଙ୍ଗମ କେଳି କରନ୍ତି ବସି କଳରବରେ ।

ନାନା ଜାତି କେତେ ବିହଙ୍ଗ ତୋର ସଲିଳେ କ୍ରୀଡା

ରଚୁଥାନ୍ତି ମନ ଆମୋଦେ ଲବେ ନଥାଏ ବ୍ରୀଡା ।

ତୋ ରୂପ ମାଧୁରୀ ଝଟକ ଦୂରୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ

ପଥଶ୍ରାନ୍ତ ଭ୍ରମେ ପଥିକ ନୌକା ବିହାରେ ଯାଇ ।

ଜୋଛନା ଢାଳଇ ଶଶାାଙ୍କ ରହି ଦୂର ଆକାଶେ

ରୂପା ତାରା ଫୁଲ ଝଲସି ଫୁଟିି ଜଳରେ ଭାସେ ।

ହଂସ ହଂସରାଳୀ ଖେଳନ୍ତି ଟେକି ଧବଳ ଡେଣା

କୁମୁଦ ପରାଏ ଦିଶନ୍ତି ଅଳି ହୁଅଇ ବଣା ।

ପ୍ରାନ୍ତ କୂୂୂଳବାସୀ ସକଳ ଜଳେ ନୌକା ବାହି

ଜୀବନ ଜୀବିକା ବାହାନ୍ତି ନିିିତି ସକାଳେ ଯାଇ ।