ଫମ୍ପା ମାଠିଆର ଶବଦ ବେଶୀ

ସାବରମତୀର ସନ୍ଥ ପଥିକ

ବିଶ୍ୱ ଅଦ୍ୱିତୀୟ ନେତା

ଜାତିର ଜନକ ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧିଜୀ

ଦର୍ଶନ ସତ୍ୟ ଅହିଂସା ।

ଥିଲା ସମାନତା ଶୁଦ୍ଧ ସତ୍ୟ ନିଷ୍ଠା

ଉଚ୍ଚାରଣ ଆଚରଣେ

କୁଟିକି ଖାଇବା କାଟିକି ପିନ୍ଧିବା

କହୁଥିଲେ ସମ୍ଭାଷଣେ ।

ମିଥ୍ୟା ନୁହେଁ ତାଙ୍କ ଏ ଆପ୍ତ ବଚନ

ଅଲିଭା ପଥର ଗାର

ସ୍ୱ।ଧୀନ ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦ ମଣିଷ ଜୀବନ

ମୁକ୍ତ ଯେ ଆତ୍ମନିର୍ଭର ।

ଆମ ପାଶେ ଥିବା ଆମର ସମ୍ବଳ

କରିଲେ ସୁବିନିଯୋଗ

ଅର୍ଥନୀତି ଆମ ହୋଇବ ସୁଦୃଢ

ହୋଇବ ଦୂର ଅଭାବ ।

ଋଣ କରି ଘୃତ ପିଇବା ଅଟଇ

ବିଷ ତୁଲ୍ୟ ବଦଭ୍ୟାସ

ଯେତିକି ଚୂନାକୁ ସେତିକି ହିଁ ପିଠା

ଉପଭୋଗ ସମୁଚିତ ।

ଇଚ୍ଛା ସବୁ ଯଦି ପାଲଟିବେ ଘୋଡ଼ା

ସମସ୍ତେ ପାରିବେ ଚଢି

ସ୍ୱପ୍ନ ସୈ।ଦାଗର ଭାଷଣରେ ଖାଲି

ହିମାଳୟ ଦେବେ ତାଡି ।

ମୂଳ ପରିଶ୍ରମ ଶିକ୍ଷା ସୁସଂସ୍କାର

ସତ୍ୟ ନିଷ୍ଠା ଦେଶପ୍ରେମ

ଉତ୍ପାଦନ ବୃଦ୍ଧି ଦେଶର ପ୍ରଗତି

ଲୋଡ଼ା ଦୂରଦୃଷ୍ଟି କର୍ମ ।

ହୁଅଇ ସମୃଦ୍ଧି ସୁଖ ଓ ସମ୍ପଦ

ଆଦର୍ଶ ନୀତି ବିଚାରେ

ଅତି ଆବଶ୍ୟକ ଶାସନ ଶୃଙ୍ଖଳା

ଧରମ ଅର୍ଥ ଅର୍ଜନେ ।

ଲାଞ୍ଚ ଜମାଖୋରୀ ଚୋରୀ ଡକାୟତି

ଅନ୍ୟାୟେ ଅର୍ଜିତ ଧନ

ସମାଜେ ବଢାଏ ଗଣ ବିଶୃଙ୍ଖଳା

ଅଶାନ୍ତ ହୁଏ ଜୀବନ ।

ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ସାଧୁ ସାଧାରଣ ଜନ

କି ଅବା ଜନ ନାୟକ

ଉଚିତ ନୁହଁଇ କହିବା ବଢାଇ

ଅନର୍ଗଳ ଅଯୈ।କ୍ତିକ ।

ସାମାନ୍ୟ ସ୍ପର୍ଶରେ ଫମ୍ପା ମାଠିଆରେ

ହୁଅଇ ବେଶୀ ଶବଦ

ଦେଖାଏ କର୍ମରେ ଲୋକ ପାରଙ୍ଗମ

କୃତି ଦିବ୍ୟ ଅନବଦ୍ୟ ।

  --------