ପହଲି ବରଷା

ମନ ଆବେଗ ର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ତୁମେ

ଆଦ୍ୟ ଆଷାଢ଼ ର ବାରି,

ତୁମ ସହ ଭିଜି ହଜିବାକୁ ଚାହେଁ

ବରଷା କୁ ପ୍ରିୟ କରି।

ପହଲି ବରଷା ଭିଯାଏ ଯେତିକି

ହଜାଏ ସେତିକି ଜାଣି,

ସ୍ମୃତି ସବୁ ଯେତେ ଧୀରେ ଝରିପଡେ

ଯେସନେ ଆକାଶୁ ପାଣି।

ଲିଭିଯାଏ ଯେତେ ତିକ୍ତ ତାତି ର

ନିଦାଘ ର ନିଷ୍ଠୁରତା,

ଭରିଦିଏ ସେତେ ପଲ୍ଲବ ପ୍ରାଣ ରେ

ମନେ ଦିଏ ମାଦକତା।

ମୌସମୀ ସାଥିରେ ତୁମ ଉପସ୍ଥିତି

ଆବେଗ ରେ ବେଗ ଧରେ,

ମନୋରମ ଦିଶେ ଓଦା ଓଦା ସନ୍ଧ୍ୟା

ପ୍ରିତିମୟ ଫୁଲ ଝରେ।

ଚମକେ ଆକାଶେ ବିଜୁଳି ର ଛାଇ

ଭରି ଦିଏ ମନେ ଭୀତି,

ଅନ୍ଧାର ଆଲୁଅ ଲୁଚକାଳି ଖେଳେ

ଜାଣି ତୁମ ଉପସ୍ଥିତି।