ଫିକା ଆକାଶର ଛବି

କାହିଁକି ଲେଖିବି ଲୁହର କବିତା

କାହିଁକି ଢାଳିବି ଲହୁ

ଜୀବନରୁ ମୋର ବସନ୍ତ ହଜିଛି

ଶୁଭୁନି କୋଇଲି କୁହୁ I

ଲହୁ ଲୁହ ଯେତେ ଢାଳି ଦେଇଛି ମୁଁ

ଟିକେ ତୁମ ଖୁସି ପାଇଁ

ତୁମରି ଆଘାତେ ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସ ଭିନ୍ନ

ଆଉ କିଛି ପାଇନାହିଁ I

ଧୈର୍ଯ୍ୟର ପାହାଡ ଭାଙ୍ଗି ଭାଙ୍ଗି ଯାଏ

ଆକାଶ ଦିଶୁଛି ଫିକା

ଜାଣେନି କାହିଁକି ଦୁନିଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ

ଲାଗେ ଭାରି ଏକା ଏକା I

ଘାରିଲାଣି ମୋତେ ପଥଚଲା କ୍ଳାନ୍ତି

ଅବସ ହେଲାଣି ପାଦ

ହଜିଲାଣି ସବୁ ମନର ହରଷ

ଘୋଟିଲାଣି ଅବସାଦ I

ତୁମରି ରାଗର ଝଡ ତୋଫାନରେ

ପଥର ଆଜି ମୋ ଛାତି

କେମିତି ବା ଆଉ ସେ ପଥର ଦେହେ

ଭରିବ ପ୍ରେମର ତାତି I

ତତଲା ମରୁରେ ନିଦାଘ ଝାଞ୍ଜିରେ

ହଜିଯାଏ ଜୀବସତ୍ତା

ତୁମେ କିନ୍ତୁ କଣ୍ଟା ସିଜୁଗଛ ପରି

ରହିଥାଅ ଟେକି ମଥା I