ପଦୁଟିଏ ମିଛ

ପଦୁଟିଏ ମିଛ ରେ

ଦୁଇ ଟୋପା ଲୁହ

ଝରି ଆସୁଥିଲା ବାପା ତୁମର

ବୁଝି ମୁଁ ନଥିଲି

ଜାଣି ନପାରିଲି

ଫଟା ହୃଦୟ ରୁ

ଝରୁଥିଲା

ରୁଧିର ଧାର ।

ପଦୁଟିଏ ମିଛ ରେ

ଅପମାନର ବିଷ

ଜାଳୁ ଥିଲା ଶରୀର

କ୍ରୋଧର ଗଦା ଗଦା ଆବର୍ଜନା

ଦୋଷ ଲଦୁଥିଲି

ବାପା ତୁମ ଉପର ।

ପଦୁଟିଏ ମିଛ ରେ

ଅଚଳ ଶରୀର

ସ୍ଥିର ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନ

ଦୁଇ ଟୋପା ଲୁହ ନୁହଁ

ଉତ୍ତପ୍ତ ରୁଧିର

ବୋହୁଛି କ୍ଷତାକ୍ତ ହୃଦୟ ରୁ

ଅକୁହା କୋହର ସ୍ଵର

ମୁଁ ବାପା ବୋଲି

ବୁଝୁଛି ଅନ୍ତର ।