ପଦଟିଏ ତୋ ନାଁରେ ପ୍ରିୟା

ଏକୁଟିଆ ଥିଲି 

ନୀରବ , ନିଶ୍ଚଳ , ନିର୍ଜନ 

ପାହାଡ଼ ଉପର ମନ୍ଦିର ଦେହରୁ 

ସହରୀ ରାସ୍ତା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲମ୍ବିଯାଇଥିବା 

ପାହାଚ ମାଳା ଭିତରେ 

କେବଳ ମୁଁ ହିଁ ମୁଁ I

କେଜାଣି କାହା ସହିତ ଗପୁଥିଲି ?

ଗଛ ପତ୍ର ନୀରବ,

ଝରଣା ନୀରବ, 

ପକ୍ଷୀମାନେ ନୀରବ ।

କେହି ଜଣେ ମୋ ଭିତରୁ ବାହାରି 

ହାତ ହଲାଇ ଚାଲିଯାଉଥିଲା 

ଦୂରକୁ , ବହୁ ଦୁରକୁ - ଜହ୍ନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ I

ଧୀରେ ଧୀରେ ଆଲୁଅ 

ଅପସରି ଯାଉଥିଲା ,

ସ୍ୱପ୍ନମାନେ ଲୁଚି ଯାଉଥିଲେ 

ସୋରିଷ କ୍ଷେତରେ ,

ଅମାବାସ୍ୟା ରାତ୍ରି 

ଦୀର୍ଘରୁ ଦୀର୍ଘତର ହେଉଥିଲା I