ପ୍ରୀତି ସିନ୍ଦୁକ

ସାତ ଜନମର ସାଥି ହୋଇ ପ୍ରିୟ 

ଚାଲିବି ବୋଲି କଥା ଦେଇଛି

ଏ ଜନମ ନୁହଁ ସାତ ଜନମକୁ

ଗୋଟିଏ ଡୋରିରେ ସମ୍ପର୍କ

    ଆମର ବାନ୍ଧି ଦେଇଛି ।

କେତେ ରାଗ ରୁଷା ଅଭିମାନ

ସର୍ବୋଚ୍ଚରେ ଆମ ଏ ବନ୍ଧନ

  ମିଶେଇ ଦେଇଛି

ତମ ସ୍ପନ୍ଦନରେ ମୋରି ସ୍ପନ୍ଦନ ।

ତୁମ ସ୍ନେହ ଆଦର ର ଲକ୍ଷେ ଢେଉରେ

କ୍ଲାନ୍ତ ଅବଶ ମୋ ମନ

        ଭିଜି ଭିଜି ନାଚୁଛି,

ଅଧରେ ସାଇତି ଅଳପ ହସରେ,

 ସବୁ ସାଇତିଛି ସଜ ସକାଳର 

      ଫୁଲ ପାଖୁଡ଼ାରେ ।

ଆମ କଳି, ଝଗଡା ଆଉ ପ୍ରେମର ଗୋପନ

ଆଖିରେ ଭରିଛି ଅନେକ ସପନ

ମିଠା ମିଠା ପ୍ରୀତି ର ସ୍ପର୍ଶରେ

ମହକି ଉଠିଛି ଏଇ ଆମ ଜୀବନ ବୃନ୍ଦାବନ ।

ମେଘ ମୂଳକରୁ ଉଧାରୀ ମହକ

ଲିପି ଦେଇଛି ମୁଁ ପ୍ରେମ ର କାନ୍ଥ,

ମୋ କବିତାର ବଧୂ ବେଶ ରେ

ସବୁ ସ୍ମୃତି ସାଇତି ଦେଇଛି

ଆମ ପ୍ରେମ ଭରା ପ୍ରୀତି ସିନ୍ଦୁକରେ ।