ଶବ୍ଦପେନ୍ଥା

ଶବ୍ଦ ମାନେ ଯେବେ 

ପଦ ମାନେ ତେବେ 

ବାକ୍ୟ ମାନେ କେବେ

ଛନ୍ଦ ମାନେ ସେବେ

ସ୍ପର୍ଶ ପାଆନ୍ତି 

ପ୍ରେୟସୀର କଅଁଳ ଦେହ ପରି

ପ୍ରେମିକାର ଚିବୁକ ଚାଉଁରୀ

କିଛି ଫୁସ୍ ଫାସ୍ ଶବ୍ଦମାନେ

ହୋଇଯାନ୍ତି ସୁରଭିତ ।

ସତ୍ ସତିକା ମୋତେ ଲାଗେ

ପ୍ରୀୟତମାର ଖର ନିଃଶ୍ୱାସ

ପ୍ରୀତିଭିଜା ଅମେଣ୍ଟ ଅଶେଷ 

ପ୍ରୀତିଲଗ୍ନା ଅଗାଧ ଆଶ୍ଳେଷ ।

ଆଉ କେବେ କେବେ

କିଛି ଶବ୍ଦ ସବୁ ଏବେ

ଆଖି କୋଣରେ ଝଲସେ

ଖିଲି ଖିଲି ନିମଗ୍ନ ବିଶ୍ଵାସେ

ଆମାନିଆ ଝରଣା ଭଲ୍ଲାସେ ।

କେବେ ଦିଶିଯାଏ 

ଓଠ ଫାଙ୍କରୁ ବହୁରା

ସ୍ୱପ୍ନାଦେଶେ ଆତୁରା

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଆବେଗଭରା  ।

ଆଉ କେବେ ଶବ୍ଦ ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା

ସୁଗନ୍ଧିତ ସୁବାସିତ ସୌରଭିତ ଗୁନ୍ଥା

ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସମର୍ପଣ

ଭଲଗ୍ନ ଦେହବେହରଣ

ଶବ୍ଦ ହୋଇଯାଏ ଋତୁମତୀ

ସ୍ବପ୍ନପ୍ରସୁ ଅମୃତଗର୍ଭା ।