ଅବୋଲକରା କାହାଣୀ

ଗପଟିଏ କହୁଁ ଗପଟିଏ କହୁଁ

ଶୁଣ୍‌ରେ ଅବୋଲକରା

କେତେ ମୁଁ କହିଲି ରହିଯା ରହିଯା

ଭରିଲୁ ସ୍ମୃତି ପସରା ।

ସପନ ରାଇଜ ରାଜକୁମାର

ସ୍ୱର୍ଗ ରାଇଜର ପରି

ପହିଲି ମିଳନ ରୋକିଦେ ରେ ରାତି

ଦେଖିବେ ନୟନ ଭରି ।

ବାନ୍ଧି ରଖିବାକୁ କେତେ ଇଛା ଥିଲା

କଳ୍ପନାଭରା ତୋ କୋଳ

ଆଗରେ ବସିଛି ଏତେ ବଡ଼ ହାଟ

କହିଲୁ ଯାଅ ସମ୍ଭାଳ ।

ନମାନି ରଖିଲୁ ଦୁଃଖ ସୁଖ ଚହି

ପସରା ମଧ୍ଯେ ସଜାଇ

ହସିଲା ବେଳକୁ କାନ୍ଦର କଣ୍ଢେଇ

କାନ୍ଦେ ହସମୂର୍ତ୍ତି ଥୋଇ ।

ଦିନ ମାସ ବର୍ଷ ଯୁଗ ତୁ ଆଣିଲୁ

ତଥାପି ସ୍ୱପ୍ନ ସାଗରେ

ଭାସିବାକୁ ମନଯୁଗଳ ଚଞ୍ଚଳ

ଖୁସି କଣ୍ଢେଇ ଆଶାରେ ।

ଜାଣିଛି ତୁ ବୋଲ ମାନିବୁନି କେବେ

କରୁନାହୁଁ ମନ ଊଣା

ବିଶ୍ୱ ମଧୁମୟ ହେଉରେ ସମୟ!

ଦେଉଛୁ ଆୟୁ ପାଉଣା।

ଜଗଜ୍ଜନ ହିତ ଆଶେ କର୍ମରତ

ଜ୍ଞାତି ପରାପର ଭୁଲି ।

ବିଭୁଙ୍କ କରୁଣା କରିବୁନି ଊଣା

ତନ୍ମୟେ ଭରିବୁ ଝୋଲି ।