ପଦଟିଏ ତୋ ନାଁରେ ପ୍ରିୟା ୩୦

ପ୍ରେମର ଜ୍ୟାମିତି ପଢୁ ପଢୁ ପ୍ରିୟା

ବିତିଗଲା ବର୍ଷ ବର୍ଷ

ପ୍ରେମ ଉପପାଦ୍ୟ ଯେତେ ଘୋଷୁଥାଇ

କେବେ ହୁଏ ନାହିଁ ଶେଷ ।

ଭାବିଥିଲି ପ୍ରେମ ରେଖାଖଣ୍ଡଟିଏ

ମୁଁ ତୁମେ ପ୍ରାନ୍ତ ବିନ୍ଦୁ

ରବର ଭଳି ଯେ ସଙ୍କୁଚିତ ହୋଇ

ଶେଷେ ହେବ ଏକ ବିନ୍ଦୁ ।

ଧାରଣା ମୋହର ଭ୍ରମାତ୍ମକ ଥିଲା

ପ୍ରେମ ନ ଥିଲା ସହଜ

କେବେ ସେ ତ୍ରିଭୁଜ ପରି ମନେ ହେଲା

କେବେ ପୁଣି ଚତୁର୍ଭୁଜ ।

କେତେ ରେଖାଖଣ୍ଡ କେତେ ଶୀର୍ଷ ବିନ୍ଦୁ

ତା ଭିତରେ କେତେ କୋଣ

କେତେ ଯେ ଆକାର କେତେ ଯେ ପ୍ରକାର

ହଜିଯାଏ ମୋର ଜ୍ଞାନ ।

ପ୍ରେମର ଜ୍ୟାମିତି ପ୍ରଶ୍ନ ପତ୍ର ସବୁ

ନିତି ନିତି ଯାଏ କଷି

ଜ୍ୟାମିତିକ ଚିତ୍ର କି ଜଟିଳ ପ୍ରଶ୍ନ

ସମାଧାନ ଖୋଜେ ବସି ।